بیمار
مقابل سلامت و تندرستی را بیماری گویند. از آن در بابهای طهارت، صلات، زکات، صوم، اعتکاف، حج، جهاد، حجر، ضمان، وصیّت، نکاح، طلاق، اطعمه و اشربه، ارث، حدود، قصاص و دیات سخن رفته است.
اصرار بیمار مجوز اقدام به معالجه نمی شود، و رفع مسؤولیت نمی کند; و اگر پزشک اطمینان دارد که داروی مضرّ با همه عوارض و مضراتش برای مریض لازم است و داروی بی ضرر، یا کم ضرر نیست. در این صورت با شرط برائت و عدم ضمان اقدام کند و مسؤول نیست.