شخصی برای ثلث اموال خود محل مصرفی را معین کرده و علاوه بر آن اظهار داشته است که مهریه همسر او که اکثریت اموال او را شامل می شود بدهند. بیان فرمایید: اولاً چنین وصیتی وجهه شرعی دارد؟ ثانیاً پرداخت مهریه بر سایر وراث واجب است؟ ثالثاً تقدم و تأخر در ذکر موارد فوق (ثلث و مهریه) تغییری در حکم دارد؟

تقدم و تاخر ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: قرآن• تقدم و تاخر (علوم قرآنی)، جابه جا کردن یک لفظ از جایگاه طبیعی آن در کلام، از اسلوب بلاغی قرآن و از اسباب اجمال فلسفه• تقدم و تاخر (فلسفه)، تقدم و تأخر (یا سبق و لحوق)، از اصطلاحات فلسفی و مسائل فلسفه• تقدم و تاخر بالحق، تقدم و تأخر از خواص و عوارض ذاتی وجود بماهو موجود؛ تقدم و تأخر بالحق وجود بر دیگری• تقدم و تاخر به زمان، تقدم و تأخر از خواص و عوارض ذاتی وجود بماهو موجود؛ تقدم و تأخر به نسبت زمان وجود بر دیگری• تقدم و تأخر بالشرف، تقدم و تأخر از خواص و عوارض ذاتی وجود بماهو موجود؛ تقدم و تأخر به نسبت شرافت وجود بر دیگری• تقدم و تأخر به حقیقت و مجاز، تقدم و تأخر از خواص و عوارض ذاتی وجود بماهو موجود؛ تقدم و تأخر به نسبت حقیقت و مجاز• تقدم و تأخر به علیت، تقدم و تأخر از خواص و عوارض ذاتی وجود بماهو موجود؛ تقدم و تأخر علی وجود بر دیگری• تقدم و تأخر دهری، تقدم و تأخر از خواص و عوارض ذاتی وجود بماهو موجود؛ تقدم و تأخر دهری وجود• تقدم و تأخر رتبی، تقدم و تأخر از خواص و عوارض ذاتی وجود بماهو موجود؛ تقدم و تأخر رتبی وجود بر دیگری• تقدم و تأخر طبعی، تقدم و تأخر از خواص و عوارض ذاتی وجود بماهو موجود؛ تقدم و تأخر طبعی وجود بر دیگری• تقدم و تاخر بالجوهر، تقدم و تأخر از خواص و عوارض ذاتی وجود بماهو موجود؛ تقدم و تأخر جوهری وجود بر دیگری

آرای عمومی یا نظر اکثریّت مردم، از عناوین مستحدثه است که برخی معاصران بدان پرداخته و قلمرو آن را بر اساس نظرات فقهی خود بیان کرده‌اند که بدان اشاره می‌شود.

اَمْوال‌، اصطلاحی‌ در فقه ‌ اسلامی‌ که‌ به‌ مباحثی‌ درباره جمع‌ و خرج‌ دارایی‌های‌ عمومی‌ می‌پردازد.

مَهر یا مهریه مالی است که مرد به هنگام ازدواج، برای پرداخت به زن بر عهده می‌گیرد. مهریه حق زن است و او می‌تواند بلافاصله پس از عقد آن را مطالبه کند، این حق پس از فوت زن به ورثه او می‌رسد و آنان می‌توانند آن را از مرد مطالبه کنند.

اظهار در دو معنای آشکار کردن و ادای حرف از مخرج بدون ادغام و غنّه. از اظهار به مفهوم نخست به مناسبت در باب‌های طهارت، حج، جهاد، تجارت، تفلیس، صدقات، نکاح، طلاق، لعان، و حدود سخن رفته است. اظهار به مفهوم دوم از اصطلاحات دانش تجوید است و از آن به مناسبت در باب صلات سخن رفته است.

پیش انداختن را تقدیم گویند و از آن به مناسبت در بابهایی نظیر طهارت، صلات و حج سخن گفته شده است؛ در ذیل به حکم تکلیفی و وضعی تقدیم پرداخته می‌شود.

يك سوم از هر چيزی

مَهر یا مهریه مالی است که مرد به هنگام ازدواج، برای پرداخت به زن بر عهده می‌گیرد. مهریه حق زن است و او می‌تواند بلافاصله پس از عقد آن را مطالبه کند، این حق پس از فوت زن به ورثه او می‌رسد و آنان می‌توانند آن را از مرد مطالبه کنند.

تقسیم (بلاغت)، استیفای اقسام موجود برای یک شیء و بیان وضع آن‌ها است.

مالی که به صورت کلی ثابت بر ذمه شخص هست و ذمه شخص به آن مشغول می‌باشد را دَین گویند. دین، عنوان بابی مستقل در فقه است که فقها در این باب به تفصیل از احکام آن سخن گفته‌اند.برخی نیز احکام آن را تحت عنوان قرض مطرح کرده و برخی هر دو را باهم عنوان یک باب قرار داده‌اند.

واژه باقی ممکن است اسم برای اشخاص ذیل بوده و یا در معانی ذیل به کار رفته باشد: • الباقی، از اسمای خداوند• بقایا، در متون کهن و متأخر به معنای بدهی مالیاتی مردم • محمود عبدالباقی، یکی از شعرای ترک• نظام‌الدین عبدالباقی، از بزرگان خاندان نعمت اللّهی و وزیر شاه اسماعیل صفوی• باقی بالله، از مشایخ بزرگ نقشبندیه و از مروّجان این طریقه در هندوستان• ‌میرعبدالباقی تبریزی، ملقب به «دانشمند»، شاعر صوفی مشرب و خوشنویس آذربایجانی (متوفی ۱۰۳۹)

وصیت به معنای توصیه و سفارش فردی با فرد دیگر است.

يك سوم از هر چيزی

اَصل ، اصطلاحی در علم حدیث است. برخی از کسانی که مستقیم و بی‌واسطه از معصومین (ع) روایت شنیده‌اند، متن شنیده شده را به صورت نوشتاری ثبت کرده‌اند. به هر یک از این نوشته‌ها اصل می‌گویند. چهارصد اصل روایی موسوم به اصول اربعمائه ، از مهمترین زیربناهای شکل گیری جوامع حدیثی بعدی است.

واژه صرف ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • علم صرف، یکی از شاخه‌های ادبیات عرب• صرف (فقه)، بیع طلا به طلا و نقره به نقره یا بیع یکی از آن‌ها به دیگری

حکم الزامی و طلب اکید متعلق به چیزی را وجوب گویند.

مال همان سرمایه و ثروت انسان است که در آموزه‌های دینی از احکام ویژه‌ای برخوردار است.

میت که در فارسی به ان مرده یا درگذشته گفته می شود به کسی اطلاق می شود که با خروج و مفارقت روح از کالبد وی ، فعالیت‌‌های قلبی و عروقی او متوقف شده و اعمال مغزی وی بدون بازگشت از بین رفته باشد که این پدیده‌ آثاری حقوفی چون حال شدن دیون ، انحلال عقد نکاح بین میت و همسرش ، تعیین وراث متوفی و... رابرای او در پی دارد.البته این به معنی نابودی او نیست و میت از این پس نیز از حقوقی برخوردار است که رعایت آنها از سوی شرع بر همگان واجب والزامی گردیده است.