فرموده اند اگر کسی می خواهد به کمالات معنوی برسد باید ادعیه و اذکار را بمانند دارو بداند و آن را زیر نظر طبیب روحانی و مجتهد مصرف کند زیرا ادعیه ما دارای مراتب روحی است، آیا صحیح است؟

دُعا، طلب و درخواست بندگان از خدا یا آنچه معبود می‌پندارند، برای رسیدن به خواسته‌ها یا دوام داشته‌ها یا رفع ناملایمات، اعم از مادی و معنوی در زندگی دنیایی یا اخروی، چه در وضع عادی و چه در وضع اضطرار.

مجتهد یا فقیه، کسی که توانایی اجتهاد یا استنباط احكام شرعى را از منابع معتبر دارد. واژه مجتهد در متون فقهی کاربرد دارد و در روایات، واژه فقیه به کار رفته است. مجتهد مطلق و متجزی، مجتهد بالفعل و بالقوه، مجتهد اعلم و مجتهد جامع الشرایط، از اقسام فقیه یا مجتهد است. شیخ طوسی، محقق حلی، علامه حلی، شیخ انصاری و میرزای شیرازی از مجتهدان و فقیهان به‌نام شیعه هستند.

«ذكر»، یعنی یادكردن، خواه با زبان باشد، یا با قلب یا با هر دو، بعد از نسیان باشد، یا بعد از ادامه ذكر.به عبارت دیگر، ذكر حالت روحی خاصی است كه انسان در آن حال، دانسته خویش را مورد توجه قرار می دهد و گاهی به یادآوری چیزی با زبان و گاهی به حضور چیزی در قلب گفته می شود.

دارو یا دوا عبارت است از هر ماده‌ای که برای درمان یا تسکین و یا پیشگیری بیماری به بیمار تجویز می‌شود.

اخلاق، بخشی از دین است که به صفات درونی انسان می‌پردازد. اخلاق در اصطلاح به صفات درونی انسان گفته می‌شود که در او به صورت عادت و ملکه در آمده است. اخلاق هم خلق‌های خوب و هم خلق‌های بد و هم اخلاق اجتماعی و هم اخلاق فردی را شامل می‌شود. قرآن هدف بعثت پیامبر (ص) را اصلاح اخلاق انسان‌ها معرفی کرده است. در روایات از مهم‌ترین صفات نیک اخلاقی، با عنوان مکارم الأخلاق یاد شده است. کتاب‌های جامع السعادات، معراج السعاده، اخلاق شُبّر و اخلاق ناصری از کتاب‌های مشهور شیعه در زمینه اخلاق است.

«ذكر»، یعنی یادكردن، خواه با زبان باشد، یا با قلب یا با هر دو، بعد از نسیان باشد، یا بعد از ادامه ذكر.به عبارت دیگر، ذكر حالت روحی خاصی است كه انسان در آن حال، دانسته خویش را مورد توجه قرار می دهد و گاهی به یادآوری چیزی با زبان و گاهی به حضور چیزی در قلب گفته می شود.

حج افراد از اقسام حج است. از این عنوان در باب حج سخن گفته‌اند.

امر (انشا) به واداشتن کسی به انجام کاری از طریق دستور اطلاق می‌شود.

صحيحي : شخصي است که قائل مي باشد الفاظ عبادات و معاملات براي افراد و مصاديق ( تام الاجزاء و الشرايط ) وضع شده اند و به کار بردن اين الفاظ در مصاديق ناقص ، يا غلط و يا به نحو مجازاست , مثل لفظ(صلاة و بيع ) که براي نماز و معامله تام الاجزاء و الشرائط وضع شده اند . صحيحي براي ادعاي خود علاوه بر تبادر به دو دسته از احاديث استدلال کرده است: دسته اول , رواياتي هستند که آثاري را بر ماهيات شرعي بار مي کنند مثل ( الصلاة عمود الدين ) و ( الصلاة معراج المؤمن ) , و دسته دوم , رواياتي اند که بر نفي ماهيت ـ در صورت فقدان برخي از اجزاي غير رکني ـ ظهور دارد مثل ( لا صلاة الا بفاتحة الکتاب ) .

سند همان زنجیره ی راویان حدیث است كه متن را از معصوم خبر می دهند. قال ابن جماعه: و اخذه اما من السند و هو ما ارتفع و علا من سفح الجبل لان المسند یرفعه الی قائله، او من قولهم فلان سند ای معتمد، فسمی الاخبار عن طریق المتن سنداً لاعتماد الحفاظ فی صحه الحدیث و ضعفه الیه. [۱]