پدربزرگ بنده سالهاست که به رحمت خداوند رفته‌اند. ایشان فردی مؤمن و پرهیزکار بودند. در سال چهل و دو برادر خانم ایشان که با مشکلات مالی مواجه می‌شوند، از پدربزرگ بنده مبلغ دویست و پنجاه هزار تومان کمک می‌خواهند و پدربزرگ بنده با وجودی که خودشان به صورت نقد این مبلغ را نداشتند، این مبلغ را برای ایشان تهیه می‌نمایند و برادر خانم ایشان هم با ارائة سند خانه‌ای که داشتند، به پدربزرگ بنده می‌گویند که سند پیش شما باشد که اگر نتوانستم قرض خود را پس بدهم شما بتوانید خانه را بفروشید. بنابر این سند خانه به امانت پیش پدربزرگ بنده می‌ماند. پس از مدتی ایشان دوباره به پدربزرگ بنده مراجعه می‌نمایند و درخواست سی هزار تومان دیگر می‌نمایند و همین طور بیان می‌دارند که سند خانه را پس بدهید چون مشتری وجود دارد و من این خانه را می‌فروشم و قرض دویست و هشتاد هزار تومانی شما را از محل فروش خانه بازپس می‌دهم. متأسفانه ایشان به دلایلی به قول خود عمل نمی‌نمایند و پدربزرگ بنده به یکی دیگر از برادران خانم خود و همین طور به پسر خود (دائی بنده) بیان می‌دارند که بنده (پدربزرگ) فلانی (برادر خانم خود) را هیچ گاه حلال نخواهم کرد. در حال حاضر برادر خانم ایشان در قید حیات هستند و به صورتی سخت دچار بیماری هستند. وراث پدربزرگ و فرزندان برادر خانم از موضوع مطلع شده‌اند و می‌خواهند که برادر خانم از وراث پدربزرگ بنده حلالیت بگیرند تا شاید رحمت الهی شامل حال ایشان شود. در این زمینه بیان نمایید بر اساس احکام الهی مبلغی که وراث باید دریافت نمایند تا این دین ادا شود چه مقدار می‌باشد و چگونه باید محاسبه نمایند؟

برای برائت ذمه باید طلب مذکور را با احتساب تورم و کاهش ارزش پول به وراث بپردازند، البته چنانچه وراث به مبلغ کمتر راضی شده و بدهکار را بریء نمایند، دادن بیشتر از آن لازم نیست.