شخصی مبلغی پول را طی دو مرحله و از طریق خانمی نزد یک شخص ثالث به عنوان سرمایه‌گذاری در کارخانۀ او می‌سپرد. شخص ثالث کلاهبردار از آب در‌ آمده و حالا پول این فرد آینده‌ای نامعلوم دارد. شخص مال‌باخته مدعی است که قصد اعتماد به شخص ثالث را نداشته، و دلیل قبول این ریسک اقتصادی از طرف وی، جمله‌ای است که خانم واسطه بر زبان آورده مبنی بر این که (فلانی بسیار مورد اعتماد من است و من او را ضمانت می‌کنم.) خانم واسطه از سوی دیگر اظهار می‌دارد که چنین چیزی را به خاطر نمی‌آورد. با توجه به این که خصومتی بین این دو فرد وجود ندارد و صرفاً قصد دانستن وظیفۀ شرعی خود را دارند، لطفاً بفرمایید آیا دِینی بر گردن این خانم نسبت به مال‌باخته وجود دارد و آیا خانم، صرفاً به خاطر این که چنین گفته‌ای را به خاطر نمی‌آورد، از لحاظ وجدانی می‌تواند آسوده خاطر باشد که حقی از طرف آن شخص بر گردنش نیست؟

اگر پول دهنده ضمانت خانمی را که واسطه است ثابت کند و یا اینکه خانم اعتراف کند به اینکه ضامن شده است، در این صورت خانم مسئول است و باید پول طلبکار را بدهند و اگر ثابت نشد مسئول نیست.