استفتائات آیت الله اردبیلی
آدرس: http://www.ardebili.com

اگر شخصی که در خارج از کشور تحصیل می‌نماید بخواهد با برخی از زنان آن بلاد رابطه‌ای داشته باشد، برای حلال بودن آن رابطه چگونه باید عمل نماید؟ با توجه به این که در خارج از ایران و در بین مسیحیان و یا دیگر ادیان، چیزی به نام صیغه و یا حکم صیغه وجود ندارد، چگونه باید دانست که رابطه حلال می‌باشد؟ اگر شخصی بخواهد با زنی غیر مسلمان رابطه داشته باشد آیا صرف این که پولی به او بدهد برای حلال بودن آن کافیست؟ (البته با توجه به این مطلب که غیر مسلمان‌ها با چیزی به نام صیغه آشنا نیستند) بنابر این اگر فردی بخواهد با زنی در خارج از کشور رابطه داشته باشد، آیا لازم است که از او چیزی بپرسد؟ چون اساساً برای غیر مسلمان‌ها، عده، صیغه و.... معنی و مفهوم ندارند. آیا لازم است که آن زن غیر مسلمان حتماً چیزی را بر زبان جاری نماید؟ چون اگر جواب شما مثبت باشد، باید او را مجبور کنیم که فلان عبارت را بخواند. آیا لازم است که صیغه‌ای را به زبان جاری کنیم؟ چون در فرهنگ غیر مسلمان‌ها چیزی به نام صیغه وجود ندارد و فقط مفهوم ازدواج را می‌دانند.
برای محرم شدن و حلیت روابط جنسی، ازدواج لازم است، و ازدواج که همة اقوام مفهوم آن را می‌فهمند، از جهت مدت دارای دو نوع دائم و موقت است که در فارسی احیاناً از آن تعبیر به (صیغه) می‌شود. زن و مرد کبیر و عاقل اگر بخواهند با هم ازدواج کنند، باید معنای ازدواج را خواه دائم یا موقت ولو اجمالاً بدانند و کلمات خاصی که بیانگر قرارداد زوجیت است نیز باید به قصد ایجاد زوجیت خوانده شود. برای خواندن صیغه نیز اگر خواندن آن برای طرف مقابل سخت باشد، می‌توانید از وی وکالت بگیرید و کلماتی را که وی باید بخواند، شما به وکالت از وی بخوانید. در خیلی از فرهنگ‌ها نیز برای ازدواج رسمی، صرف توافق و رضایت طرفین کفایت نمی‌کند و آداب و رسومی وجود دارد و بلکه شرایطی لازم است که طرفین زن و شوهر محسوب شوند و روابط جنسی آنها نامشروع تلقی نشود. علاوه بر قبول معنای ازدواج دائم یا موقت و خواندن صیغه (کلمات خاص) ولو به زبان غیر عربی به قصد ایجاد زوجیت، باید توجه داشت که مرد مسلمان نمی‌تواند با زن غیر مسلمان ازدواج کند مگر آن که زن اهل کتاب (مسیحی، کلیمی، زرتشتی) باشد و نیز اگر مرد، زن مسلمان داشته باشد، برای ازدواج با زن غیر مسلمان، باید از زن مسلمان خود اجازه بگیرد، مگر آن که ازدواج موقت باشد و مدت آن به قدری کم باشد که بر آن صدق ازدواج مجدد نکند، مثلاً چند ساعت باشد.
عنوان سوال:

اگر شخصی که در خارج از کشور تحصیل می‌نماید بخواهد با برخی از زنان آن بلاد رابطه‌ای داشته باشد، برای حلال بودن آن رابطه چگونه باید عمل نماید؟ با توجه به این که در خارج از ایران و در بین مسیحیان و یا دیگر ادیان، چیزی به نام صیغه و یا حکم صیغه وجود ندارد، چگونه باید دانست که رابطه حلال می‌باشد؟ اگر شخصی بخواهد با زنی غیر مسلمان رابطه داشته باشد آیا صرف این که پولی به او بدهد برای حلال بودن آن کافیست؟ (البته با توجه به این مطلب که غیر مسلمان‌ها با چیزی به نام صیغه آشنا نیستند) بنابر این اگر فردی بخواهد با زنی در خارج از کشور رابطه داشته باشد، آیا لازم است که از او چیزی بپرسد؟ چون اساساً برای غیر مسلمان‌ها، عده، صیغه و.... معنی و مفهوم ندارند. آیا لازم است که آن زن غیر مسلمان حتماً چیزی را بر زبان جاری نماید؟ چون اگر جواب شما مثبت باشد، باید او را مجبور کنیم که فلان عبارت را بخواند. آیا لازم است که صیغه‌ای را به زبان جاری کنیم؟ چون در فرهنگ غیر مسلمان‌ها چیزی به نام صیغه وجود ندارد و فقط مفهوم ازدواج را می‌دانند.


پاسخ:

برای محرم شدن و حلیت روابط جنسی، ازدواج لازم است، و ازدواج که همة اقوام مفهوم آن را می‌فهمند، از جهت مدت دارای دو نوع دائم و موقت است که در فارسی احیاناً از آن تعبیر به (صیغه) می‌شود. زن و مرد کبیر و عاقل اگر بخواهند با هم ازدواج کنند، باید معنای ازدواج را خواه دائم یا موقت ولو اجمالاً بدانند و کلمات خاصی که بیانگر قرارداد زوجیت است نیز باید به قصد ایجاد زوجیت خوانده شود. برای خواندن صیغه نیز اگر خواندن آن برای طرف مقابل سخت باشد، می‌توانید از وی وکالت بگیرید و کلماتی را که وی باید بخواند، شما به وکالت از وی بخوانید. در خیلی از فرهنگ‌ها نیز برای ازدواج رسمی، صرف توافق و رضایت طرفین کفایت نمی‌کند و آداب و رسومی وجود دارد و بلکه شرایطی لازم است که طرفین زن و شوهر محسوب شوند و روابط جنسی آنها نامشروع تلقی نشود. علاوه بر قبول معنای ازدواج دائم یا موقت و خواندن صیغه (کلمات خاص) ولو به زبان غیر عربی به قصد ایجاد زوجیت، باید توجه داشت که مرد مسلمان نمی‌تواند با زن غیر مسلمان ازدواج کند مگر آن که زن اهل کتاب (مسیحی، کلیمی، زرتشتی) باشد و نیز اگر مرد، زن مسلمان داشته باشد، برای ازدواج با زن غیر مسلمان، باید از زن مسلمان خود اجازه بگیرد، مگر آن که ازدواج موقت باشد و مدت آن به قدری کم باشد که بر آن صدق ازدواج مجدد نکند، مثلاً چند ساعت باشد.





پرسش‌های مرتبط از این مرجع
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
سوال مرتبط یافت نشد
مسائل مرتبط از این مرجع
مسئله مرتبط یافت نشد
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
مسئله مرتبط یافت نشد
1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین