حدود 8 سال قبل از زادگاه خویش نیشابور به مشهد آمدیم. در آن زمان سن بنده 16 سال بود. در طول این سالیان بطور میانگین هر دو هفته یک بار برای دیدار اقارب نزدیک به زادگاه خویش می‌رفتیم و نماز و روزه را کامل بجا می‌آوردیم. حدود دو سه سال است که بنده این ذهنیت برایم ایجاد شده که شهر مشهد برای اقامت دائمی و شرایط کاری بهتر است و رجعت به نیشابور دلیلی ندارد. حال سؤالات ذیل قابل طرح است: 1 زمانی که وسایل منزل را به مشهد آوردیم و اسکان گزیدیم حدود دو هفته رفت و آمد مداوم به شهر زادگاه داشتیم. نسبت به نمازهای این دوران (نمازهای نیشابور مشهد) چه احکامی مترتب می‌شود؟ 2 در خصوص نمازها و روزه‌هایی که بطور کامل در طول این 8 سال در موطن بجا آوردیم چه آثاری بار می‌شود؟ 3 در مورد این موضوع که دو سه سالی است که رغبت و میلی به زندگی دائم در نیشابور ندارم و تقریباً 80 درصد زندگی در مشهد را ترجیح می‌دهم مگر شرایط کاری مناسب در نیشابور داشته باشم. نسبت به نمازها و روزه‌های این دوران چه آثار و وضعیتی مترتب است؟

3 و 1: تا وقتی که اعراض از زندگی در نیشابور صورت نپذیرفته، باید در آنجا نمازها را کامل بخوانید و پس از صدق اعراض، نمازها در آنجا شکسته است. و اما در مشهد پس از آن که عرفاً صدق وطن برای شما بکند، نمازتان کامل است و پیش از آن نمازتان شکسته است. 2: چنانچه به خاطر جهل به حکم، در جایی که باید نماز را شکسته بخوانید،‌ آن را کامل خوانده‌اید و روزه گرفته‌اید، قضای آن نمازها و روزه‌ها لازم نیست.