شخصی در مقام نذر گفته است خدا بچه‌ام را شفا بدهد این اطاق نذر اباالفضل علیه السلام باشد، حالا که می‌خواهد به این نذر عمل کند این اطاق در حدود 3 در 5/2 می‌باشد اگر مثل حسینیه کند خوب به نظر نمی‌آید زیرا بسیار کوچک است و دو حسینیه و مسجد بزرگ هم در نزدیکی او است که قهراً اجتماعات این محل در این دو مکان است و لذا می‌خواهد همان اطاق را بفروشد و مصرف در روضه خوانی حضرت اباالفضل علیه السلام نماید، مقتضی است عملی که در ابراء ذمه نذری برای ایشان است یا جایز است از فروش اطاق و مصرف یا در مصرف دیگر یا غیر فروش اطاق است، بفرمائید.

امام حسین(ع)

چشم پوشی طلبكار از مال يا حق خود

ابو الفضل ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • حضرت ابوالفضل، برادر بزرگوار حضرت سید الشهداء (علیه‌السلام) و از شخصیت‌های بزرگ جهان اسلام و از شهدا کربلا• ابوالفضل ابن‌قیسرانی، ابوالفضل‌ محمد بن‌ طاهر بن‌ علی‌ بن‌ احمد مقدسی‌، محدث‌ و نویسنده متصوف• ابوالفضل بخاری، ‌بُخاری، محمّدبن محمّد، ابوالفضل (یا ابوالعفه) حافظ الدین کبیر محمدبن محمدبن نصر بخاری، مفسّر، محدث و فقیه حنفی مذهب• ابوالفضل ابن‌اخوه، اِبْن‌ِ اِخوَه‌، ابوالفضل‌ عبدالرحیم‌ بن‌ احمد بن‌ محمد بن‌ ابراهیم‌ بن‌ الاخوة بغدادی‌ شیبانی‌، ادیب‌، شاعر، مفسّر و محدّث‌ شافعی‌• ابوالفضل الثائر فی الله، الثائر فی الله، ابوالفضل (ابوطالب) جعفربن محمد، فرمان‌روای علوی زیدی هُوسَمْ در نیمة نخست سده چهارم• ابوالفضل بدیع الزمان همدانی، ملقّب به «بدیع الزمان» یا «بدیع» از نامدارترین ادیبان عربی‌نویس ایرانی قرن چهارم• ابوالفضل برادی، ‌بَرّادی، ابوالفضل (ابوالقاسم) بن ابراهیم، دانشمندی از فرقه اباضیّه و اهل افریقای شمالی، در نیمه دوم قرن هشتم• ابوالفضل تهرانی، عالم جامع و مؤلف شیعی قرن سیزدهم و چهاردهم• ابوالفضل بهاءالدین محمدبن حسن اصفهانی، معروف به فاضل هندی، از علمای بزرگ شیعه• ابوالفضل بهرام‌پور، یکی از مفسران معاصر• ابوالفضل تستری، تُسْتَری، ابوالفضل سهل بن فضل بن سهل (یَشار بن حِسِد)، متکلم قرائیمی مصری• ابوالفضل جیلی، جیلی‌، ابوالفضل‌ احمدبن‌ صالح‌، محدّث‌ ، مورخ‌ و فقیه‌ حنبلی‌• ابوالفضل حافظ عراقی، حافظ عراقی، ابوالفضل زین‌الدین عبدالرحیم‌ بن حسین، محدّث و فقیه شافعی قرن هشتم• ابوالفضل ختلی، اَبوالفَضل خُتَلی، محمد بن حسن، عارف و زاهد سده‌های ۴-۵/۱۰-۱۱م خراسان و پیر و استاد علی بن عثمان هجویری• ابوالفضل داورپناه، از علمای معاصر و صاحب تفسیر انوار العرفان فی تفسیر القرآن• ابوالفضل سرخسی، سَرَخسی، ابوالفضل محمد بن حسن، از عرفای قرن چهارم• ابوالفضل شاذان بن جبرئیل قمی، سدیدالدین، ابوالفضل، شاذان بن جبرئیل بن ابی طالب قمی از علمای قرن ششم هجری• ابوالفضل طریقه ‌دار، مؤلف کتاب جزیره خضرا افسانه یا واقعیت

آمیزش، نزدیکی جنسی و مجامعت انسانی با انسان دیگر یا با حیوان است. در فقه از آن با عناوینی مانند جماع، مواقعه، وطی، دخول، ایلاج، اتیان، و مباشرت یاد شده و احکام آن در بسیاری از باب ها، مانند طهارت، صوم، اعتکاف، حج، نکاح، طلاق، ظهار، ایلاء و حدود آمده است.

امام حسین(ع)

اصطلاحی فقهی و حقوقی، به معنای اسقاط حق ثابت بر ذمّه ديگری [۱] و ساقط کردن حقّی که انسان بر ذمّه ديگری دارد و قلمرو آن محدودتر از اسقاط است و از آن در باب‌های تجارت، رهن، حواله، ضمان، صلح، اجاره، کفالت، وصیّت، و نکاح سخن رفته است.

به افاضه کننده وجود معلول در صورت وجود شرط و عدم مانع اطلاق می‌شود.

مکان در لغت اسم مکان از ماده "مکن" و به معنای "جا"، "موضع" و محل است. [۱]

مسجدالنّبی، مسجد پیامبر اکرم(ص) در شهر مدینه در کشور عربستان سعودی که مرقد پیامبر نیز در آن جای دارد. این مسجد پس از مسجدالحرام دومین مسجد از مقدس‌ترین مساجد اسلام است و پیامبر اکرم(ص) در سال اول هجرت آن را ساخته است. خانه پیامبر(ص) و خانه علی(ع) و فاطمه(س) نیز در کنار این مسجد بوده که در توسعه‌های مسجد، به آن ملحق شده است. مسجدالنبی از مهمترین زیارتگاه‌های مسلمانان است و نزد شیعیان جایگاه ویژه‌ای دارد.

«معاملات» عبارت از احکام شرعی متعلق به امور دنیاست به اعتبار بقای شخص؛ مانند بیع، رهن، اجاره، نکاح و جز آن‌ها... و بالجمله آنچه مقصود اهم از آن دنیا باشد، معامله است. [۱]

به قسمتی از خانه اتاق اطلاق می‌شود و احکام آن در بابهای طهارت و صلات آمده است.

امام حسین(ع)

ذمّه از ماده «ذَمَمَ» به معنی عهد، کفالت، امان، حرمت، حق و ضمان می‌باشد. [۱] [۲] [۳]

نَذْر به معنای آن است که انسان بر خود واجب کند که کار خیری را برای خدا به جا آورد و یا کاری که انجام ندادن آن بهتر است برای خدا ترک کند. از نظر شرعی نذر وقتی واجب العمل است که یا به صورت صیغه عربی و یا به صیغه فارسی که در بردارنده مضمون آن است خوانده شود. نذر سنتی است که مورد اهتمام تمامی انبیاء الهی و امت‌های گذشته بوده و در اسلام نیز سابقه و مشروعیت دارد. نذر برای ائمه اطهار (ع) از مؤثرترین نذرها است.

احکام شرعی، قوانین دینی هستند که خواست و اراده خداوند را نشان داده و وظیفه عملی انسان را مشخص می‌کنند.

نَذْر به معنای آن است که انسان بر خود واجب کند که کار خیری را برای خدا به جا آورد و یا کاری که انجام ندادن آن بهتر است برای خدا ترک کند. از نظر شرعی نذر وقتی واجب العمل است که یا به صورت صیغه عربی و یا به صیغه فارسی که در بردارنده مضمون آن است خوانده شود. نذر سنتی است که مورد اهتمام تمامی انبیاء الهی و امت‌های گذشته بوده و در اسلام نیز سابقه و مشروعیت دارد. نذر برای ائمه اطهار (ع) از مؤثرترین نذرها است.