گذاشتن پول در بانک دولتی یا غیر دولتی به شرط انتفاع چه به عنوان بهره باشد یا غیر آن حرام است ولی بدون شرط و قرار به طوری که اگر به او ندهند مطالبه نخواهد کرد جایز است، ولو بداند که نفعی عاید به او خواهد شد، بلکه به امید نفع هم باشد حرام نیست، ولکن اگر آن بانک دولتی باشد آن نفعی که به هر طور به او داده میشود باید برای جواز تصرف و اصلاح آن رجوع به حاکم شرع یا وکیل او نماید بلکه اصل پول خود را هم که پس میگیرد چون حکم مجهول المالک را دارد باید در آن هم رجوع به حاکم شرع و یا وکیل آن بکند، و ما اجازه دادهایم که در این موارد از طرف ما بگیرد و صرف نماید به شرط آنکه در حرام صرف نکند و زیادی آن را در آخر سال تخمیس نماید، و اگر گیرنده فقیر نباشد یک قدری ولو عشری صدقه بدهد خصوصاً آنچه را که به طور نفع به او میرسد.
پولهایی که در بانک، مقلدین شما قبلاً به عنوان دفتر پس انداز یا عنوان دیگری میگذاشتند هر سالی به بعضی به عنوان جایزه یا قرعهکشی میدادند اما حال سؤال میکنند که مبلغ زیادی که به ما میدهند به عنوان بهره نه به عنوان جایزه گرفتن این اضافه به این عنوان حلال است یا خیر؟ افرادی که خبر نداشتهاند که این اضافه را میدهند و پولی در بانک گذاشته و در وقت گرفتن این اضافه به آنها داده شده به عنوان بهره، آیا در این مورد که اطلاع نداشته برای او حلال است یا خیر؟ و بعد از اطلاع برای مرتبه دوّم میتواند این اضافه را بگیرد یا خیر؟ و بر فرض دانستن اگر به قصد حفظ پول نه برای زیادی، پولش را در بانک بگذارد این اضافه را به عنوان بهره میتواند تصرف کند یا خیر؟ و هم چنین بر فرض دانستن اضافه دادن به عنوان بهره اگر هم به قصد حفظ مال و هم به قصد اضافه شدن پول باشد مرقوم فرمائید اضافه گرفتن حلال است یا خیر؟
گذاشتن پول در بانک دولتی یا غیر دولتی به شرط انتفاع چه به عنوان بهره باشد یا غیر آن حرام است ولی بدون شرط و قرار به طوری که اگر به او ندهند مطالبه نخواهد کرد جایز است، ولو بداند که نفعی عاید به او خواهد شد، بلکه به امید نفع هم باشد حرام نیست، ولکن اگر آن بانک دولتی باشد آن نفعی که به هر طور به او داده میشود باید برای جواز تصرف و اصلاح آن رجوع به حاکم شرع یا وکیل او نماید بلکه اصل پول خود را هم که پس میگیرد چون حکم مجهول المالک را دارد باید در آن هم رجوع به حاکم شرع و یا وکیل آن بکند، و ما اجازه دادهایم که در این موارد از طرف ما بگیرد و صرف نماید به شرط آنکه در حرام صرف نکند و زیادی آن را در آخر سال تخمیس نماید، و اگر گیرنده فقیر نباشد یک قدری ولو عشری صدقه بدهد خصوصاً آنچه را که به طور نفع به او میرسد.