در قریه‌ای که قسمتی از آن در دامنه کوه است و آب آن را فرا نمی‌گیرد و قسمت دیگر هم آبگیر و مزروعی است آن قسمت را که در دامنه کوه بوده اهالی قریه مسطح نموده و در آن خانه بنا کرده‌اند ولی تمام آنها از اراضی دائره و بایر، مشهور به موقوفه است در این صورت زن که هشت یک بَراست از کلیه متصرّفی اعمّ از خانه و غیره ارث می‌برد یا خیر و همچنین وقف جبال که بایر و حاصلخیز نیست صحیح است یا فقط اراضی مزروعه باید متعلّق وقف باشد و در مندرجات وقفنامه هم اشاره به زمینهای مزروعی است؟

البته اگر زمین بایر دارای استفاده باشد مثل آنکه مرتع باشد و یا از شن و ماسه زمین استفاده می شود، وقف اشکال ندارد ولی زن از اصل زمین ارث نمی‌برد اضافه بر اینکه زمین مذکور وقف است و لذا به ارث نمی‌رسد پس زن از اصل زمین به هیچ نحو ارث نمی‌برد مگر آنکه زمین دستدارمی (حقی است که مستأجر زمین کشاورزی بواسطه اجاره طولانی مدت زمین عرفا پیدا میکند) داشته باشد که ارث می‌برد.