اگر قصد جز شرایط مقرّ است منظور از قصد چیست آیا منظور قصد تلفّظ و قصد معنی الفاظ است یا آنکه باید علاوه بر آن قصد نتیجه هم داشته باشد یعنی اینکه هنگام اخبار و تلفّظ متوجّه باشد که نسبت به چه چیزی اقرار می‌کند؟ آیا با توجّه به اینکه غالبااقرار کنندگان در هنگام سخن گفتن به ویژه آنگاه که روبروی قاضی قرار می‌گیرند امساک دارند که اقرار کنند و غالبادر حال غفلت و سبق لسان در دفاعیات خود به دام می‌افتند می‌توان گفت که قصد نتیجه شرعانفوذ به اقرار نیست؟ و همان قصد لفظ و قصد معنی لفظ کافی است؟

در قصد همان مقدار که قصد لفظ و معنا را داشته باشد کفایت می‌کند و لو آنکه متوجّه نتیجه نباشد و لذا در فقه تصریح شده که اگر از کلامش یک مطلبی استفاده می‌شود همان کفایت می‌کند.