در خصوص استیفای قصاص عضو یا نفس بفرمائید : الف - آیا اجرای این حقّ فوریت دارد یا می‌توان بدون عذر آن را به تأخیر انداخت؟ ب - با عنایت به فرض فوق، اگر چند نفر با مشارکت مساوی مرتکب جنایت شوند آیا ولیّ دم یا مجنی علیه می‌تواند در مورد بعضی فوراتصمیم به قصاص، عفو یا مصالحه بگیرد امّا در مورد بعض دیگر اتخاذ تصمیم را به آینده موکول نماید؟

صلح یکی از اقسام عقود می‌باشد.

كسی كه شرعاً حق قصاص در دست اوست؛ مانند پدر مقتول

سپرده شده، منوط شده

فوریت، انجام دادن عمل در اولین زمان ممکن است.

به عقب انداختن عمل از اوّل وقت امکان آن را تأخیر می‌گویند که از عنوان تأخیر در بیشتر ابواب فقه ـ اعم از عبادات و معاملات ـ به مناسبت سخن رفته و احکامی بر آن مترتّب شده است.

جِنایت، اصطلاحی‌ در فقه‌ و حقوق‌ ، به‌ معنای‌ وارد کردن‌ هرگونه‌ صدمه‌ به‌ تمامیت‌ جسمانی‌ افراد، که‌ کیفری‌ شرعی‌، مانند قصاص‌ یا دیه‌ ، دارد.

حکم یا لفظ دارای شمول کمتر در مقایسه با حکم یا لفظ دیگر را خصوص گویند.

قصاص در لغت، به معنی هر نوع دنباله روی و پی جویی نمودن- کین کشی به مثل کشنده را کشتن- مجازات- عقاب- سزا- جبران- تلافی آمده است. [۱] [۲] [۳] [۴]قصاص از نظر اصطلاحی، به معنای تلافی و استیفای عینی جنایتی که در قتل عمدی، قطع عضو و جرح عمدی بر مجنی علیه وارد شده است می‌باشد به شکلی که اثر به جای مانده از جنایت عیناً روی جانی اجرا شده و به دست آید. [۵] قصاص در جنایت قتل عمدی را قصاص النفس می‌گویند و قصاص در جنایات قطع عضو و جرح را قصاص عضو گویند.

نَفْر در لغت به معنی اعراض‏ كردن، پيش ‏دويدن، پراكنده ‏شدن و رم ‏كردن آمده است. [۱]

"ن ف س" در اصل لغت برخروج نسیم دلالت می‌کند و تنفس نیز به همین معنا می‌باشد. واژه نفس در کتابهای لغت، بیشتر به معنی ذات و حقیقت شی آمده است، "قتل فلان نفسه" یعنی ذات و حقیقت خودش را هلاک کرد. [۱] [۲]

اَلِف‌ (آ، ا)، نخستین‌ حرف‌ از حروف‌ الفبای‌ زبان‌ فارسی ‌.

بعض: بخشى نامعیّن از چیزى.

اخْفارْ به معنی پیمان شکنی و عذر آمده است،

عضو به جزئی از بدن انسان گفته می شود.

عفو یکی از خصائص ارزشمند اخلاقی است.

حکم الزامی و طلب اکید متعلق به چیزی را وجوب گویند.

دَم به خون یا حیوان، جهت قربانی یا کفّاره در حج گفته می شود .

به عقب انداختن عمل از اوّل وقت امکان آن را تأخیر می‌گویند که از عنوان تأخیر در بیشتر ابواب فقه ـ اعم از عبادات و معاملات ـ به مناسبت سخن رفته و احکامی بر آن مترتّب شده است.

اَلِف‌ (آ، ا)، نخستین‌ حرف‌ از حروف‌ الفبای‌ زبان‌ فارسی ‌.

اخْفارْ به معنی پیمان شکنی و عذر آمده است،