در مبطلات روزه راجع به اکل و شرب در (مجمع الرسائل) می‌فرمایید:
هر گاه دوا در جراحت یا اِحلیل و نحو اینها بریزند که به جوف می‌رسد ضرر به روزه ندارد (18)، امّا در حاشیه (عروه) می‌فرمایید:
الأحوط ترک ما تعارف فی زماننا من تلقیح مواد الأدویة و الأغذیة الذی یکون تأثیره فی ال بدن أقوی بمراتب من الأکل و الشرب (19)
آیا عبارت (ما تعارف فی زماننا) غیر از آمپول و سوزن‌هاییست که دکترها امروزه به بدن اشخاص می‌زنند، یا همین است؟
اگر شامل اینها می‌شود، آیا ما مقلّدین به حاشیه (عروه) عمل نماییم یا به (مجمع)؟

مُفْطِرات یا مُبطِلات روزه، رفتارهایی هستند که روزه را باطل می‌کنند. بیشتر فقیهان شیعه اجتناب از ۹ رفتار را به عنوان مفطر، واجب می‌دانند. مهم‌ترین مفطرات خوردن و آشامیدن و رابطه جنسی هستند. مفطرات فقط در صورت عمدی بودن باعث بطلان روزه می‌شوند. دوری از برخی از مفطرات مثل سفر، واجب نیست.

شیوه و روش عملی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را سیره نبوی گویند. یکی از سیره‌های آن حضرت سیره و روش پیامبر در خوردن و آشامیدن است.

مقلِّد (به کسر لام)، در اصطلاح اصول فقه کسی است که در عمل به فروعات دین، به رای و فتوای مجتهد در فقه، استناد می‌نماید.مقلَّد (به فتح لام)، مجتهد دارای مقلِّد را می گویند که همان مرجع تقلید است.

اموری كه باطل كننده‌ی عمل هستند.

به وارد کردن مایعى مانند دارو به بدن با سوزن مخصوص تزریق گفته می شود.

اِحلیل به مجرای ادرار مرد اطلاق می شود و از باب اطلاق جزء بر کل، بر آلت تناسلی نیز اطلاق شده است. احکام آن در باب‏های طهارت و صوم آمده است.

تَعارُف، مفهومی اجتماعی، به کار رفته در یکی از مشهورترین آموزه‌های قرآنی. [۱] [۲] مطابق این آموزه، حکمت اختلاف در ایجاد ملت‌ها و قبایل گوناگون، تعارف، یا شناخت متقابل انسان‌ها با یکدیگر دانسته شده است.

تلقیح ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • تلقیح (فقه)، از موضوعات جدید فقهی و حقوقی، به معنای بارور ساختن انسان با ابزار پزشکی• تلقیح مصنوعی، کاشت نطفه در رحم از غیر طریق آمیزش و از مسائل مستحدثه• تلقیح خرما، بارور کردن درخت خرما

زخمهای ایجاد شده در بدن بوسیله آلات جرح و مانند آن را جراحت می گویند که عمده احکام جراحتها در باب قصاص و دیات مطرح شده، لیکن در بابهاى طهارت، جهاد و شهادت نیز از آن سخن رفته است.

یکی از عناوینی است به مناسبت در بابهايى نظير طهارت و ارث مطرح می شود.

اَقوی از الفاظ فتوا است.

روزه (به عربی: صوم) از اعمال مهم عبادی دین اسلام و به این معناست که فرد مکلّف برای انجام فرمان خدا از اذان صبح تا اذان مغرب از برخی کارها از جمله خوردن و آشامیدن خودداری کند. روزه از فروع دین اسلام است و در سایر ادیان نیز صورت‌هایی از آن واجب بوده است.

العروة الوثقی ممکن است عنوان برای کتاب‌های ذیل باشد: • العروة الوثقی (طباطبایی یزدی)، از مهم‌ترین تالیفات آیت‌اللّٰه سید محمد کاظم طباطبایی یزدی (قدس سره)• العروة الوثقی (شیخ بهائی)، تألیف بهاءالدین محمد بن حسین حارثی عاملی، شیخ بهایی (م ۱۰۳۰ ق)• الغایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی، تألیف شیخ عباس قمی متوفای ۱۳۵۹ هجری قمری• العروة الوثقی فی الدین، اثر آیت‌الله شیخ عباس کاشف الغطاء• التعلیقات علی العروة الوثقی (فاضل لنکرانی)، شرحی بر عروة الوثقی، تالیف آیت‌الله‌العظمی شیخ محمد فاضل لنکرانی• التنقیح فی شرح العروة الوثقی (خوئی)، اثر آیت‌الله خوئی با تقرير میرزا علی تبریزی غروی• العمل الابقی فی شرح العروة الوثقی (حسینی شبر)، تألیف سیدعلی حسینی شبر ( م ۱۳۹۳ قمرى)• الغایة القصوی فی التعلیق علی العروة الوثقی، تأليف آيت‌الله سیدتقی طباطبایی قمی• الغایة القصوی فی التعلیق علی العروة الوثقی - کتاب الاجارة، تأليف آيت‌الله سیدتقی طباطبایی قمی• الغایة القصوی فی التعلیق علی العروة الوثقی - کتاب الخمس، تأليف آيت‌الله سیدتقی طباطبایی قمی• الغایة القصوی فی التعلیق علی العروة الوثقی - کتاب الصوم، تأليف آيت‌الله سیدتقی طباطبایی قمی• الغایة القصوی فی التعلیق علی العروة الوثقی - کتاب المضاربة، تأليف آيت‌الله سیدتقی طباطبایی قمی

علم به اصول و قواعدی است که با آنها حالت و حرکت حرف آخر هر کلمه در جمله و نیز کیفیت ترکیب کلمات با هم در یک جمله‌، معلوم می‌شود. موضوع این علم کلمه و کلام و هدف آن نیز حفظ زبان از اشتباه لفظی است. [۱] [۲] [۳] در این علم درباره إعراب هر یک از فاعل و مفعول و فعل و مبتدا و خبر و... و جایگاه هر یک از آنها در جمله بحث می‌شود و هم چنین این که چه عاملی باعث می‌شود این اعراب تغییر کنند.

يکي از موضوعاتي که در فقه از احکام آن صحبت شده ،‌خوردن مي باشد.

بدن به معنای اندام و تن انسان یا حیوان می باشد که در باب هاى طهارت، صلاة، حج، تجارت، نکاح، صید و ذباحه و حدود از آن سخن رفته است.

ترک یعنی انجام ندادن، مقابل فعل است.

دارو یا دوا عبارت است از هر ماده‌ای که برای درمان یا تسکین و یا پیشگیری بیماری به بیمار تجویز می‌شود.

ضرر، مقابل نفع عبارت است از ورود نقصان در مال ، جان و آبرو ؛ واژه ضرر درباره آبرو کمتر به کار رفته است. [۱] [۲]

آل، خانواده، عائله، خاندان، تیره، اهل، عشیره، پیروان، وابستگان، همه به یک معنا هستند. مقصود از «‌آل محمد‌» اهل بیت معصوم آن حضرتند همانطور که مقصود از «‌آل ابراهیم‌» در آیه ۱۲۴ سوره بقره ذریۀ معصوم حضرت ابراهیم است.

اِحلیل به مجرای ادرار مرد اطلاق می شود و از باب اطلاق جزء بر کل، بر آلت تناسلی نیز اطلاق شده است. احکام آن در باب‏های طهارت و صوم آمده است.

تلقیح ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • تلقیح (فقه)، از موضوعات جدید فقهی و حقوقی، به معنای بارور ساختن انسان با ابزار پزشکی• تلقیح مصنوعی، کاشت نطفه در رحم از غیر طریق آمیزش و از مسائل مستحدثه• تلقیح خرما، بارور کردن درخت خرما

علم به اصول و قواعدی است که با آنها حالت و حرکت حرف آخر هر کلمه در جمله و نیز کیفیت ترکیب کلمات با هم در یک جمله‌، معلوم می‌شود. موضوع این علم کلمه و کلام و هدف آن نیز حفظ زبان از اشتباه لفظی است. [۱] [۲] [۳] در این علم درباره إعراب هر یک از فاعل و مفعول و فعل و مبتدا و خبر و... و جایگاه هر یک از آنها در جمله بحث می‌شود و هم چنین این که چه عاملی باعث می‌شود این اعراب تغییر کنند.

بدن به معنای اندام و تن انسان یا حیوان می باشد که در باب هاى طهارت، صلاة، حج، تجارت، نکاح، صید و ذباحه و حدود از آن سخن رفته است.

دارو یا دوا عبارت است از هر ماده‌ای که برای درمان یا تسکین و یا پیشگیری بیماری به بیمار تجویز می‌شود.

ـــ سبب، وصف وجودی که حکم دائر مدار آن است، مقابل مباشر و مقابل نسب. مانند روزهای ماه رمضان که سبب وجوب روزه، و یا خویشاوندی که سبب ارث بردن است. ـــ سبب، اماره ثبوت حکم شرعی است.

دَم به خون یا حیوان، جهت قربانی یا کفّاره در حج گفته می شود .