از نجف آباد به اصفهان 27 کیلومتر است، حدود نصف کسبه نجف آباد از تاجر سَقَط فروش و قمّاد و پارچه باف و شغل‌های صنعتی برای خرید و فروش مواد کسبی خودشان هر روزه، یا دو روز یک مرتبه، یا اقلاًّ هفته‌ای دو مرتبه، یا یک مرتبه مجبورند به اصفهان بروند، نوعاً مبیت لیله هم در میان نیست و زمستان و تابستان کارشان به همین منوال است، به طوری که قل ما یتّفق که ده روز در وطن بمانند و سابقاً از حضرت آیت اللَّه استفتا شده، آنان را دایم السفر دانسته، ولی بعداً بعضی از آقایان خلاف آن را نقل کرده‌اند و وجه شبهه اینست که اصناف مذکوره در وطن مغازه و دکّان دارند و مانند پیله وران هستند، مستدعیست حکم آن را بیان فرمایید؟

در صورتی که به همین قسم سؤال کرده باشند گمان نمی‌کنم جواب گفته باشم دایم السفرند و آن چه فعلاً به نظر اقوی است، در عِداد اشخاص دایم السفر نیستند که حکم اتمام شامل آنها بشود.