شخصی زن خود را طلاق رجعی داده است پس از آن رجوع می‌کند و قبل از آن که احراز طُهر زن را بنماید طلاق دوّم را نیز جاری می‌نماید، زوج مسافر می‌شود، پس از مراجعت زنی را برای استفسار این که زن طلاق داده شده در حال حیض بوده یا پاکی می‌فرستد.
آن زن می‌گوید:
زن شما گفت:
در حال حیض بوده‌ام و پس از آن که به اعتقادش طلاقش باطل بوده، گاهی نظرهایی می‌کند بدون قصد شهوت که اطّلاع از حالش پیدا کند و بعداً چون طلاق دوّم را باطل می‌داند دو مرتبه طلاق دوّم را جاری می‌سازد و پس از آن در بین عدّه رجوع می‌کند و دخول هم واقع می‌شود و از زن سؤال می‌کند:
آیا در حال طلاق دوّم پاک بودی یا در حال حیض؟ می‌گوید:
پاک بودم.
و دو مرتبه سؤال می‌کند:
درست دقّت کن که آیا در حال طلاق حائض بودی یا پاک؟ می‌گوید:
حیض بودم.
زوج می‌گوید:
پس چرا اوّل گفتی پاک بودم؟ جواب می‌دهد:
حواسم پرت بود اشتباهاً گفتم و کراراً از او سؤال می‌کند، قسم یاد می‌کند که در حال حیض بودم.
آیا حرف اوّلش صحیح است و یا قول دوّمش؟ و آیا اگر شک کند که نظری که بدون قصد رجوع، به زن کرده‌ام به قصد شهوت بوده یا نه، چه حکم دارد؟

اِخبار زن به طاهر بودن یا حائض بودن مسموع و حجّت است و هر چه اوّل خبر داده مسموع است خواه بر له او باشد یا علیه و بعد اگر رجوع کند از قول خود مسموع نیست و این معنی را خودتان می‌دانید که خبر اوّل به طُهر بوده یا به حیض، اگر به طُهر بوده طلاق صحیح است و چنان چه طلاق سوّم بوده حلال نمی‌شود مگر بعد از مُحَلِّل و اگر اِخبار اوّل به حیض بوده طلاق باطل و تشخیص آن با خود شماست.