هرگاه شخصی بعد از محدث شدن به حدث اصغر نمازی به جا آورد، پس شک کرد که از جنابت محقّقه قبل از این نماز غسل کرده بود یا نه، فلذا به حکم استصحاب و بقای جنابت، غسل کرد و بدون وضو نماز ثانی را به جا آورد و از این جهت علم اجمالی به هم رسانید که یکی از دو نمازش فی الواقع باطل و بدون طهارت شرعیّه واقع شده؛ یا نماز اوّل اگر در اوّل غسل نکرده باشد، یا ثانی اگر در اوّل غسل کرده باشد و غسل پیش از نماز ثانی بی مورد بوده، چون مکلّف به وضو بوده، آیا تدارک هر دو نماز لازم است از جهت علم اجمالی، یا ثانی تنها نه اوّل از جهت انحلال؟

ظاهر آن است که اعاده نماز اوّل لازم نیست، چرا که به قاعده فراغ محکوم شد به صحّت قبل از شروع به نماز دوّم و لازم بود بر او تحصیل طهارت از حدث برای نماز بعد و احراز آن در فرض مذکور موقوف است بر جمع بین غسل و وضو، زیرا که استصحاب جنابت اگر چه ایجاب می‌کند غسل را، لکن احراز نمی‌شود به آن عدم وجوب وضو، پس شروع کرده در نماز دوّم بدون احراز شرط آن، فهی باطلة، هذا إذا لم یکن الثانیة مرتّبة علی الاُولی و إلّا فالأمر واضح.