در (عروه) اشکال میکند در فرع مذکور، مگر آن که مدّتی بجوشد که قطع به استیلای آب به تمام اعماق آن حاصل شود، أمّا الإیراد علیه بلزوم صیرورة الماء مضافاً، فغیر وارد؛ إذ لا یلزم ذلک فیما إذا فرض کون الماء کرّین مثلاً رطلاً أو رطلین، بل و لو خمسة أرطال أیضاً. نعم؛ ربّما یلزم ذلک أو یشک فیه فی ما إذا کان خمسین رطلاً حتّی تکون نسبته إلیه نسبة الواحد إلی ثمانیة و أربعین. و المسألة لیست مفروضة فی مثله؛ إذ کل فرع یفرض و یبحث فیه، فإنّما یبحث فیه من الجهة الّتی وقع الإشکال فیه من جهتها مع قطع النظر عمّا یوجد فی بعض أفراده من جهات اُخر. وأمّا إلقاؤه علی الکُر البارد؛ فهو مخالف لصریح کلامه، وأمّا ما ذکرناه من الاستهلاک؛ فمعناه أن الدُهن من القلّة فی جنب الماء بحیث إذا تلاشی أجزاؤه وذرّاته فی الماء المتنجّس لایری فی العرف شی ء غیر الماء، حتّی یقال: ماء ودُهن، بل یری کلّه ماء. ولمّا کان هذا مستلزماً لعدم بقاء شی ء من ذرّاته منحازاً و ممتازاً من الماء، وکون الماء علی إطلاقه مستولیاً علی جمیعها حال ثخونته، ذکرناه، فهو عبارة اُخری عن المعنی المذکور.
در باب تطهیر روغن نجس شده در (عروة الوثقی) فرموده است:
در آب داغ بریزند و بعد از سرد شدن از روی آب بگیرند (58)، ویرد علیه به این که روغن چون وارد آب داغ شود به زودی آب مضاف و نجس میشود و هر گاه گفته شود روغن داغ کرده را در آب کر سرد بریزند و از روی آن بگیرند بعید است (59) پاک شود.
و در رساله (مجمع) قید فرموده اید مستهلک شود (60)، آیا استهلاک اضمحلال است بالکلّیه و انعدام صورت و تبدیل به آب مثل شیره نجس مایع، یا به این که دوسه دقیقه روغن فرو رود در آب و بعد روی آب ظاهر شود استهلاک به آن صادق و ظاهر است؟
در (عروه) اشکال میکند در فرع مذکور، مگر آن که مدّتی بجوشد که قطع به استیلای آب به تمام اعماق آن حاصل شود، أمّا الإیراد علیه بلزوم صیرورة الماء مضافاً، فغیر وارد؛ إذ لا یلزم ذلک فیما إذا فرض کون الماء کرّین مثلاً رطلاً أو رطلین، بل و لو خمسة أرطال أیضاً.
نعم؛ ربّما یلزم ذلک أو یشک فیه فی ما إذا کان خمسین رطلاً حتّی تکون نسبته إلیه نسبة الواحد إلی ثمانیة و أربعین.
و المسألة لیست مفروضة فی مثله؛ إذ کل فرع یفرض و یبحث فیه، فإنّما یبحث فیه من الجهة الّتی وقع الإشکال فیه من جهتها مع قطع النظر عمّا یوجد فی بعض أفراده من جهات اُخر.
وأمّا إلقاؤه علی الکُر البارد؛ فهو مخالف لصریح کلامه، وأمّا ما ذکرناه من الاستهلاک؛ فمعناه أن الدُهن من القلّة فی جنب الماء بحیث إذا تلاشی أجزاؤه وذرّاته فی الماء المتنجّس لایری فی العرف شی ء غیر الماء، حتّی یقال:
ماء ودُهن، بل یری کلّه ماء.
ولمّا کان هذا مستلزماً لعدم بقاء شی ء من ذرّاته منحازاً و ممتازاً من الماء، وکون الماء علی إطلاقه مستولیاً علی جمیعها حال ثخونته، ذکرناه، فهو عبارة اُخری عن المعنی المذکور.