شخصی حالی دارد که در اکثر نمازهای یومیّه گاهی در رکعت و گاهی در افعال و اقوال و بعضی اوقات در نیّت و طُمأنینه و گاهی در چیزی که اصلاً سابقه شک نسبت به آن نداشته، شک می‌کند، به طور کلّی کم نمازیست که خالی از شک باشد و لکن طوری نیست که شکّش سه دفعه در مورد معیّن دریک یا سه نماز واقع شود که کثیر الشک نسبت به همان مورد شود.
و هم چنین اگر ظن به عدم إتیان یا به عدم صحّت داشته باشد به همین کیفیّت مذکوره، آیا تکلیفش چیست؟
و چنان چه حکم کثیر الشک را داشته باشد نسبت به چه مورد است؟

با فرض مذکور در مطلق اجزاء و رکعات کثیر الشک است و کثیر الظن هم اگر کثیر الظن به فساد عمل باشد، اقوی آن است که در حکم کثیر الشک است.