پدرم مرا وصی نموده و به نیابت حج وصیّت نموده و مبلغی برای نیابت حج معیّن نموده، بنده وجه معیّن را از وارث گرفته و خودم را اجیر نمودم و از تبریز به قصد نیابت حج پدرم رفتم در میقاتگاه دیدم که ازمیقاتگاه تا مراجعت به تبریز، خودم استطاعت دارم، از آن جا یک نفر اجیر گرفتم که نیابتاً از طرف پدرم حج نماید و خودم برای خود حج نمودم، آیا این هر دو حج صحیح هستند یا نه؟
و دیگر اینکه: وجهی که پدرم برای نیابت حج معیّن نموده بود، قدری خودم از تبریز تا میقاتگاه خرج نمودم و قدری هم به نایب دادم و قدری هم زیاد آمده، آیا آن زیاده مال بنده است، یا باید به ورثه بدهم و یا این که در بر و احسان برای پدرم مصرف نمایم؟

چنان چه پس از رسیدن به میقات بر او معلوم شده که از تبریز مستطیع بوده به این معنی که مالک بوده در تبریز مقداری را که می‌توانسته با مال خود به حج بیاید و برگردد و بعد از برگشتن هم قادر بر اعاشه بوده، استیجار او خود را برای حج غیر باطل بوده و حج او برای خودش صحیح است و مجزی از حجّة الإسلام است و اگر پس از رسیدن به میقات، از میقات خود را مستطیع می‌بیند به این معنی که استطاعت موجود در تبریز را به نحوی که ذکر شد نداشته، حج او مجزی از حجّة الإسلام نیست، پس اگر بعد مستطیع شود واجب است حجّة الإسلام را به جا آورد.
و حجّی که استیجار نموده در هر دو صورت، اگر معلوم باشد که نایب حج را به وجه صحیح به نیابت از میّت به جا آورده، حج او مبرء ذمّه میّت هست و استحقاق اجرت عمل خود را به همین پسر که وصی میّت بوده دارد و لکن خود پسر که وصی میّت بوده و تا میقات به نیابت از میّت طیِّ طریق کرده، استحقاق او اجرت را از مال الوصایه معلوم نیست و به وصیّت هم عمل نکرده است.