آیا پذیرفتن ولایت فقیه به صورت قلبی و عاطفی صحیح است من که فقط خداوند مهرایشان را چند سالی در دل من انداخته است و تا این حد می شناسم برای اثبات ایمان و ثبات قدم من کافی است و آیا ترس نباید داشت از این که مبادا کسانی مثل من شبیه اهل کوفه شوند که فقط قلبهایشان با امام حسین ع بود؟

آیا پذیرفتن ولایت فقیه به صورت قلبی و عاطفی صحیح است من که فقط خداوند مهرایشان را چند سالی در دل من انداخته است و تا این حد می شناسم برای اثبات ایمان و ثبات قدم من کافی است و آیا ترس نباید داشت از این که مبادا کسانی مثل من شبیه اهل کوفه شوند که فقط قلبهایشان با امام حسین ع بود؟

هر چند رابطه افراد با ولی فقیه بر اساس عشق و محبت استوار است واما بسنده نمودن به ارادت قلبی نسبت به ولایت فقیه و دیگر باورها و ارزش های دینی کافی نبوده و این باورها باید بر پشتوانه عقل و شناخت و آگاهی و منطق روشن مستحکم باشند تا با بروز شبهات , انسان دچار شک و تردید نشود. ارادت و محبت قلبی آنگاه کامل و مؤثر خواهد بود که بر پایه معرفت , شناخت و بصیرت استوار باشد تا اثر آن باورهای دینی در اعماق جان انسان همچون درختی تنومند چنان ریشه دوانده ومحکم گردد که طوفان شبهات و هجمه شبه افکنان و دشمنان و بدخواهان اسلام و انقلاب و وسوسه گران نتواند انسان را دچار تزلزل و انحراف نماید . پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله نشانه خود و پیروان راستین خود را این گونه ترسیم می کنند ( قل هذه سبیلی ادعوا الی الله علی بصیره انا و من اتبعنی ) ( ای پیامبر بگو این راه من است که من و هر کس مرا پیروی می کند , با شناخت مردم را به سوی خدا فرا می خوانیم .) ( سوره یوسف, آیه 108) پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله در مودر نقش و جایگاه عقل فرمودند : مثل العقل فی القلب کمثل السراج فی وسط البیت ) ( مثل عقل در قلب انسان همچون چراغ در میان خانه است )( میزان الحکمه , ج8, ص 3870) روشن است که بدون چراغ انسان قدرت تشخیص نخواهد داشت و همانگونه که حضرت علی علیه السلام فرمودند : (فاقد البصر فاسد النظر ) ( هرکس بصیرت وبینش را از دست بدهد , نظرش هم نادرست و بی ارزش است .) ( میزان الحکمه , ج2, ص 504) محبت بدون شناخت وآگاهی و بینش صحیح نمی تواند چراغ راه انسان در تاریکی ها وفتنه هاباشد همانگونه که در زمان امام حسین علیه السلام محبت بدون شناخت و آگاهی مردم کوفه وبرخی باعث شد که نتوانند راه صحیح را تشخیص بدهند و با وجود اینکه محبت امام حسین را در دل داشتند اما فریفته مال ومقام دنیوی و هوا پرستی شده یا گرفتار ترس و سستی گردیدند . بنابر این سرمایه محبت و ارادت قلبی را باید با معرفت وشناخت وبصیرت تقویت و استحکام بخشید تا گرفتار سستی , انحراف و گمراهی نگردید . محبت و علاقه قلبی اثبات ایمان می کند اما ثبات و تقویت آن به وسیله معرفت و بصیرت است .