من مدت زیادی است که به گناه آلوده شده‌ام ؛ هرچه توبه می‌کنم باز به سراغ آن می‌روم! امکان ازدواج نیز برای من وجود ندارد، راه حلی پیش پای من بگذارید (ذکری بخوانم تا ان شاء اللَّه مشکل ازدواج من حل شود و به سراغ گناه نروم)؟

من مدت زیادی است که به گناه آلوده شده‌ام ؛ هرچه توبه می‌کنم باز به سراغ آن می‌روم! امکان ازدواج نیز برای من وجود ندارد، راه حلی پیش پای من بگذارید (ذکری بخوانم تا ان شاء اللَّه مشکل ازدواج من حل شود و به سراغ گناه نروم)؟

(بِشر حافی) یکی از مردان راه خدا است. سبب بیداری او را چنین آورده‌اند: در جوانی همانند سایر همسالان به عیش و نوش مشغول و از باده غفلت سرمست بود!!
روزی امام کاظم(ع) بر در خانه‌اش می‌گذشت؛ از خانه وی صدای موسیقی شنیده حضرت از غلام او که بر در بود پرسید: که صاحب این خانه بنده است یا آزاد؟ گفت: آزاد؛ حضرت فرمود: معلوم است که آزاد است؛ اگر بنده بود پروای صاحب و مالک خویش را می‌داشت و این بساط را پهن نمی‌کرد!
چون این سخن به گوش بشر رسید، در آن محفل عیش و طرب چنان کلام امام بر دلش نشست که بلافاصله از جا برخاست و پای برهنه به خدمتش شتافت. بر دست‌های امام بوسه زد و به دست او توبه کرد. به افتخار آن روز - که با پای برهنه به شرف توبه نایل آمده بود - کفش به پا نکرده و به همین سبب لقب (حافی) یعنی (پا برهنه) یافت. او تا زنده بود به پیمان خویش وفادار ماند و دیگر گرد گناه نگشت. بشر تا آن روز در سِلک عیاشان و اشراف زادگان بود؛ ولی از آن به بعد در سلک مردان خداپرست و پرهیزکار درآمد.
عامل اصلی دوری از گناه ایمان است. اگر انسان با چشم دل، خداوند متعال را حاضر و ناظر بر خود ببیند، امکان ندارد به گناه آلوده شود. انسان در مقابل یک شخص مقتدر و مسلح دست از پا خطا نمی‌کند؛ این به جهت ترس از حضور است! حال اگر یقین کند و به باور قلبی برسد که تمام عالم هستی، از لحاظ ظاهری و باطنی، تحت تدبیر و قدرت خداوند یکتا است، با (حضور حق) و (نعمت) او امکان ندارد مرتکب گناه شود. شخصی که گناهی مرتکب می‌شود، در غفلت به سر می‌برد و به مقام (حضور) نرسیده است. اگر همین فرد در مقابل یک بچه - که خوب و بد را تشخیص می‌دهد - قرار بگیرد، از اعمال خود مراقبت و مواظبت بیشتری می‌کند.
سؤال می‌شود: آیا شرم از خدا باید کمتر از شرم در برابر یک کودک باشد؟!
در پاسخ باید گفت: علت این است که شخص خطا کار، به حضور خداوند علم دارد، ولی آن را به ایمان تبدیل نکرده. واقعاً اگر انسان احتمال بدهد، وعده‌ها و وعیدهای الهی، بشارت‌ها و ترس‌ها راست است، در اعمال خود تجدید نظر خواهد کرد. آیا ممکن است کسی وجود جهنم و خلود در آتش را احتمال دهد، با این حال، مرتکب خلاف شود؟ آیا ممکن است کسی خداوند را حاضر و ناظر بر اعمال و گفتار و حتی نیت‌های خود ببیند و مواظب و مراقب خود نباشد؟ عجیب است حال و روز کسی که در غفلت از این مفاهیم به سر می‌برد؛ ولی پیوسته تحت مراقبت و مواظبت فرشتگان مأمور ثبت اعمال و فرشتگان محافظ و در رأس همه، تحت تدبیر خداوند متعال قرار دارد: (ما یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاَّ لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ))ق (50)، آیه 18. ( (سخنی بر زبان نیاورد، مگر آنکه همان دم رقیب و عتید بر (ثبت) آن آماده‌اند).
راهگشای انسان در این زندگی، اعتقاد و باور قلبی به موارد زیر است:
1. خدا هست؛
2. قیامت هست؛
3. انسان در هستی برای همیشه زنده است؛
4. او باید پاسخ گوی اعمال خود باشد؛
5. دنیا و زندگی در آن، فرصتی برای شکوفا ساختن استعداد کمال یابی و رسیدن به سعادت است و هر کس فقط یک بار، فرصت استفاده از آن را دارد و پس از اینکه اجل حتمی در رسد، هیچ به تأخیر نخواهد افتاد و از زمان مرگ، قیامت او برپا می‌شود؛
6. قبر و برزخ حقیقت دارد و متناسب با اعمال انسان شکل می‌گیرد. اگر شخص نیکوکار باشد، قبرش باغی از بهشت خواهد بود و چنانچه اعمال زشت او غالب باشد، قبرش حفره‌ای از آتش جهنم خواهد گردید و... .
بر اساس این مفاهیم، راه کارهای پیشنهادی در دو زمینه ارائه می‌شود:
1. تدارک مقدمات ازدواج ؛ 2. تحکیم اعتقاد و ایمان.
درباره زمینه اول خاطر نشان می‌شود؛ گرچه مشکلات بر سر راه ازدواج جوانان بسیار است؛ ولی این کار محال نیست. بنابراین با توکل بر خداوند، برای ازدواج اقدام کنید. در ابتدا فرد مناسبی را بیابید و او را به عقد رسمی خود درآورید؛ ولی تشکیل خانواده را تا فرصتی به تأخیر اندازید و مدتی را به صورت نامزد باقی بمانید؛ تا هم از مواهب داشتن همسر بهره ببرید و هم به تحصیلات خود برسید. مطمئن باشید خداوند یار و مددکار شما خواهد بود. شما با تصمیم جدی و با توکل بر خدا، حرکت کنید که او راه‌های سخت را در مقابل شما خواهد گشود.
در زمینه دوم نکات زیر جهت تقویت توانایی کنترل نفس تقدیم می‌گردد:
1. سعی و کوشش در انجام وظایف و واجبات دینی؛
2. خواندن نماز با حضور قلب و در اول وقت؛
3. گرفتن روزه مستحبی، به ویژه دوشنبه و پنجشنبه هر هفته؛
4. تلاوت قرآن، به ویژه بعد از نماز صبح؛
5. تأمل و اندیشه در آیات قرآن؛
6. سعی در خواندن نماز شب؛
7. سحر خیزی؛
8. شرکت در ورزش‌های فردی و دسته جمعی؛
9. تنظیم برنامه برای تمام شبانه روز و پر کردن اوقات فراغت با برنامه صحیح و سودمند؛
10. شرکت در فعالیت‌های مذهبی و اجتماعی؛
11. پرهیز از نگاه نامشروع به افراد نامحرم؛
امام صادق(ع) فرمود: (نگاه پس از نگاه، در دل بیننده شهوت را می‌انگیزاند) )وسائل الشیعه، ج 14، ص 138 و 139)
و باز فرمود: (نگاه، تیری از تیرهای شیطان است، چه بسا نگاهی که اندوه‌های دراز در پی دارد)
12. عدم معاشرت و دوستی با افراد منحرف و فاسد؛
13. انتخاب دوستان مؤمن و سالم؛
14. به یاد خدا بودن در همة اوقات؛
15. کنترل افکار و نیندیشیدن به صحنه‌های شهوت‌انگیز؛
16. پرهیز از پرخوری و خوردن غذاهای چرب و پرانرژی و تحریک کننده؛
17. نخوابیدن در جای گرم؛
18. استفاده از لباس‌های گشاد؛
19. دوری از مشاهده صحنه‌های مهیج و تحریک کننده و فرار از تنهایی؛
20. داشتن برنامه منظم مطالعاتی برای خود و پر کردن فرصت‌های خود با تفکر و مطالعه؛
21. خواندن سوره یوسف و نور و تدبّر در آن‌
)جهت مطالعه بیشتر ر.ک: .
الف. جهاد اکبر، امام خمینی(ره)، (این کتاب مختصر حاوی مطالب اساسی جهت مبارزه با نفس است)
ب. شرح چهل حدیث، امام خمینی(ره).
ج. رساله لقاء اللّه، مرحوم میرزا جواد ملکی تبریزی.
د. داستان راستان، شهید مطهری، ج‌1، ص 100.
ه. ( سوره ق (50)، آیه 18)
نویسنده: ابوالقاسم بشیری