اخیراً در کتابی (از همین کتاب های کوچولویی که روی میز نمایشگاه های کوچک، داخل معابر شهری می فروشند) چیزهای عجیبی درباره روابط جنسی خواندم که هم فوق العاده عجیب بود و هم زننده. از جمله آن روابط جنسی دهانی و مقعدی بود (نزدیکی دهانی و مقعدی). که اتفاقاً نویسنده خیلی عادی به آن ها اشاره کرده بود! آیا از نظر روانشناسی این ها انحرافات جنسی یا نوعی بیماری نیست؟ نظر شرع درباره روابط جنسی با این کیفیت چیست؟

اخیراً در کتابی (از همین کتاب های کوچولویی که روی میز نمایشگاه های کوچک، داخل معابر شهری می فروشند) چیزهای عجیبی درباره روابط جنسی خواندم که هم فوق العاده عجیب بود و هم زننده. از جمله آن روابط جنسی دهانی و مقعدی بود (نزدیکی دهانی و مقعدی). که اتفاقاً نویسنده خیلی عادی به آن ها اشاره کرده بود! آیا از نظر روانشناسی این ها انحرافات جنسی یا نوعی بیماری نیست؟ نظر شرع درباره روابط جنسی با این کیفیت چیست؟

پرسشگر گرامی، خوشحالیم که به بهانه یک پرسش، اعتماد شما را تجربه نمودیم. امیدواریم پاسخ ارائه شده، گویای تشکرمان باشد.
خوب است بدانید رفتارهایی چون همجنسگرایی، خود ارضایی، رابطه مقعدی و سکس دهانی و ... در متون علمی چند سال قبل (مانند DSMIII) تحت عنوان یکی از انحرافات جنسی با پایه اختلال روانی برشمرده می‌شده است اما در نسخه‌های جدید این منبع مشهور علمی، حذف شده‌اند. همانگونه که شما هم آگاهید اکنون همجنسگرایی به صورت قانونی در برخی کشورهای غربی پذیرفته شده است و ازدواج‌هایی اینگونه حتی در کلیسا هم ثبت می‌گردد! جالب است بدانید این تفاوت نگرش (بنا به اعتراف خود غربی‌ها) به دلیل تغییر ذائقه عمومی و علایق اجتماعی است که آن را (مقبولیت) می‌نامند که از هرگونه پایه علمی و عقلی، تهی است چه رسد به دین. (برای مطالعه بیشتر می‌توانید این مقاله را در اینترنت مطالعه نمایید که به بررسی تغییرات DSM پرداخته است:
Moser, C. & Kleinplatz, P.J. (2005). DSM-IV-TR and the Paraphilias: An argument for removal. Journal of Psychology and Human Sexuality, 17(3/4), 91-109)
در مورد سکس دهانی و لیس زدن آلت تناسلی همسر، گفتنی است گر چه شرعا حرام نیست اما خوردن ترشحاتی که از زن یا مرد خارج می شود از خبائث شمرده شده و خوردن آن جایز نیست و ترشح خانم‌ها در اوج شهوت جنسی حکم منی دارد و نجس می باشد که خوردن آن نیز حرام است.
زن و شوهر هرگونه لذتی می توانند از هم ببرند ولی نه در حدی که از حالت انسانیت خارج و به واسطه لذایذ جنسی به اعمالی که در شأن انسان نیست روی بیاورند. این عمل برای حفظ شان و شخصیت یک انسان مسلمان و مومن مناسب نیست. خداوند متعال راه صحیح آمیزش با زن را از مجاری خاصی قرار داده است. او غریزه جنسی را وسیله ای برای تکثیر نسل و تربیت فرزندانی قرار داده است که جانشین (خلیفه الله) او در زمین باشند و مدارج بالای انسانی صعود کنند. متاسفانه در دنیای غرب از آنجا که تمام مسائل حول محور انسان و لذایذ شخصی او می چرخد (اومانیسم) تا حدی در ارضای غرائز جنسی پیش رفته‌اند که به اعمال ناپسند و مشمئز کننده‌ای مانند آنچه شما فرموده‌اید روی آورده‌اند. انسانی که قرار است با دهان خود در مقابل خدا بایستد و با خدای خود مناجات کند چگونه به خود اجازه می دهد دهان خود را در راهی مصرف کند که پست‌ترین حالات انسان از نظر معنوی است؟ انسانی که قرار است با زبان خود قرآن بخواند و ذکر حق را بگوید چگونه می تواند با زبان آلوده به این گونه اعمال، به گفتگو با خدا بپردازد؟ کسیکه با این لبها همسر خود را می بوسد و با این دهان با او هم غذا می شود، سزاوار است که به چنین رفتاری دل خوش کند؟ علاوه بر آنکه کم کم زشتی این گونه کارها بین زن و شوهر از بین می رود و به اعمال پست تر از آن که حتی در حیوانات نیز دیده نمی شود، رو خواهند آورد.
آیا رابطه جنسی دهانی بی خطر است؟
مطالعات انجام شده حاکی از آن است که رابطه جنسی دهانی کاملا بی خطر نیست، هم برای فاعل و هم برای مفعول امکان انتقال STD وجود دارد.
STD = Sexually Transmitted Diseases = بیماریهای جنسی سرایتی
Active partner = فاعل
Receptive partner = مفعول
- چه بیماریهای جنسی (STD) از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل می شود؟
شایعترین بیماری جنسی منتقله از طریق رابطه جنسی دهانی، هرپس است (Herpes Simplex Virus = HSV)
هرپس دو نوع کلی دارد: HSV-1 که منجر به دانه هایی در اطراف دهان می شود (تاول تبخالی) درحالیکه HSV-2 منجر به زخمهای تناسلی می گردد
- HPV که مخفف Human Papilloma Virus است هم ممکن است از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل شود و منجر به زگیلهایی در اطراف و یا داخل دهان گردد.
مشخص شده است که گنوره (Gonorrhea) از فرد آلوده در طی رابطه جنسی دهانی به فرد مقابل منتقل گردد و سپس عفونت از گلوی آن فرد به ناحیه تناسلی افراد بعدی منتقل شود. بدن بطور طبیعی در طی 3 ماه میتواند باکتریهای گنوره در گلو را از بین ببرد ولی عفونت ناحیه تناسلی نیاز به درمان آنتی بیوتیکی دارد.
امکان انتقال کلامیدیا (Chlamydia) هم از طریق رابطه جنسی دهانی وجود دارد، اگرچه کمتر رخ میدهد. کلامیدیا و گنوره منجر به زخم گلو می شوند (Sore throat). خیلی از افراد ممکن است آلوده به این میکروب باشند ولی بدون علامت بوده و از آن آگاه نباشند.
- سیفلیس (Syphilis) هم در شرایط خاص امکان انتقال در طی رابطه جنسی دهانی را دارد و آن هم در صورتی است که دهان در تماس با زخم باز یا راش پوستی عفونی قرار گیرد
احتمال انتقال عفونتهای دستگاه گوارشی و انگلها هم درصورت تماس دهان با مقعد وجود دارد.
هپاتیت A ویروسی است که در مدفوع فرد آلوده وجود دارد و در طی تماس دهانی-مقعدی امکان انتقال دارد.
هپاتیت B بطور کلی در خون است و تنها درصورتیکه در تماس رابطه جنسی دهانی ، خونی وجود داشته باشد منتقل می شود.
- آیا HIV از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل میگردد؟
انتقال HIV در طی رابطه جنسی دهانی برای هر دو فرد فاعل و مفعول با احتمال کم (Small risk) وجود دارد.
احتمال انتقال از فرد مفعول HIV مثبت به فاعل سالم در صورتی امکانپذیر است که فاعل در تماس با ترشحات جنسی (مایع منی یا ترشحات واژن) یا خون (خون عادت ماهانه یا زخمی در ناحیه تناسلی یا مقعدی) مفعول به بریدگی-زخم یا جراحت یا منطقه ملتهبی در دهان یا گلوی فرد فاعل برسد.
پوشش دهان و گلو در برابر عفونتهای ویروسی (همانند HIV) بسیار مقاوم است و اگر فرد سالم باشد امکان انتقال محتمل نیست.
بعلاوه امکان انتقال از مفعول HIV مثبت به فاعل سالم، در طی رابطه جنسی دهانی، خیلی کم است دلیل آن هم این است که میزان HIV موجود در بزاق دهان بسیار بسیار کم است و به اندازه ای نیست که منجر به آلودگی فرد مقابل گردد. تنها خطر در این حالت ممکن است بخاطر وجود زخم خونریزی دهنده یا لثه خونریزی دهنده در فرد HIV مثبت باشد که خون را به مخاط دستگاه تناسلی یا مقعدی و یا زخم و جراحتی که ممکن است فرد سالم مقابل داشته باشد، منتقل کند (هپاتیت C هم از این طریق منتقل میگردد)
ریسک انتقال HIV از فرد آلوده از طریق رابطه جنسی دهانی بسیار کمتر از ریسک آن در طی Anal یا Vaginal است
تعیین دقیق میزان ریسک انتقال HIV در نتیجه رابطه جنسی دهانی بسیار مشکل است چراکه اکثر افرادی که رابطه جنسی دارند تنها منحصر به رابطه جنسی دهانی نمی شود و فرمهای دیگر رابطه جنسی (آنال یا واژینال) را هم شامل می شود بنابراین تعیین اینکه انتقال HIV از طریق رابطه جنسی دهانی بوده یا فرمهای دیگر رابطه جنسی، بسیار مشکل است.
نهایتا اینکه عوامل متعددی ریسک انتقال HIV از طریق رابطه جنسی دهانی را افزایش می دهند منجمله زخمها و جراحات دهانی- خونریزی لثه- زخمهای تناسلی- سوراخ کردن دهان (oral piercing) و حضور همزمان دیگر بیماریهای جنسی
برادر عزیز، راهی تا لذتبخش‌ترین لحظات و مادی و معنوی، فاصله‌ای ندارید اگر دل در گرو عشقی آسمانی، ذهن در پناه آموزه‌های دین داشته باشید و بر مهارتهای خود در مورد زندگی بیفزایید.
منتظر مکاتبات بعدی شما هستیم.
نویسنده : عباسعلی هراتیان