همسرم از یک خانواده پرجمعیت و شغل آزاد می باشد که همه خانم های برادرش خانه دار هستندو فقط من کارمندم خیلی سعی کردم با آنها ارتباط خوبی داشته باشم به مناسبتهای مختلف برایشان پیام تبریک تولد و یا سالگرد ازدواج ارسال نمودم تا بتوانم رابطه خوبی با هم داشته باشیم اما آنها طور دیگری رفتار می کنند. البته وقتی در جمعشان هستم با همدیگر به ظاهر خوب هستند ولی پشت سرهمدیگر بارها و بارها شنیده ام که بد می گویند. البته همسرم هم متوجه این رفتارهای متضادشان هم شده و من وقتی با آنها هستم ناخوداگاه از رفتار و منش آنها ناراحت می شوم و نمی خواهم این باعث خوردن لطمه ای به زندگیم شود لطفاً مرا راهنمایی کنید که چه کنم؟

همسرم از یک خانواده پرجمعیت و شغل آزاد می باشد که همه خانم های برادرش خانه دار هستندو فقط من کارمندم خیلی سعی کردم با آنها ارتباط خوبی داشته باشم به مناسبتهای مختلف برایشان پیام تبریک تولد و یا سالگرد ازدواج ارسال نمودم تا بتوانم رابطه خوبی با هم داشته باشیم اما آنها طور دیگری رفتار می کنند. البته وقتی در جمعشان هستم با همدیگر به ظاهر خوب هستند ولی پشت سرهمدیگر بارها و بارها شنیده ام که بد می گویند. البته همسرم هم متوجه این رفتارهای متضادشان هم شده و من وقتی با آنها هستم ناخوداگاه از رفتار و منش آنها ناراحت می شوم و نمی خواهم این باعث خوردن لطمه ای به زندگیم شود لطفاً مرا راهنمایی کنید که چه کنم؟

پرسشگر محترم؛ دغدغه شما برای اصلاح رفتار خانواده همسرتان ستودنی است، امیدواریم تلاش شما برای برقراری ارتباط مناسب با آن ها به حدّی اثرگذار باشد که علاوه بر متوجّه نمودن آنان نسبت به عملکرد ناشایست شان در قبال یکدیگر، نگرانی شما از تأثیرپذیری خود و همسرتان از رفتار آنان را نیز مرتفع سازد.
حقیقتاً نگرانی شما در مورد تأثیرپذیری از چنین افرادی بسیار بجاست. امام کاظم (علیه­السلام) در این زمینه می‌فرمایند: وقتی پنجمین فرزند از فرزندان من غایب شد، در مورد دین خود بسیار مراقب باشید . مبادا کسی شما را از دین‌تان جدا سازد.[1]
امّا شایسته است به این نکته اساسی توجّه داشته باشید که این­گونه تأثیرپذیری­های منفی برخاسته از دو عامل1. ضعف آگاهی و 2. ضعف اراده می­باشد؛ بنابراین مطمئن باشید هر اندازه که خود و همسرتان در تقویت اراده و افزایش دانش خویش در زمینه مسائل دینی، فرهنگی و اجتماعی بیشتر تلاش نمایید، احتمال تأثیرپذیری شما از رفتار منفی آنان کاهش یافته و میزان تأثیرگذاری مثبت شما بر آنان افزایش خواهد یافت.
با توجّه به نکته فوق خواهشمندیم:
1- به هیچ وجه به گزینه قطع رابطه با آنان نیندیشیده و از تلاش­هایی که به گوشه ای از آن در متن ارسالی خود اشاره نمودید نظیر هدیه و ...، دست برندارید؛ زیرا زمانی می­توان بر فرد یا افراد مقابل تأثیر گذاشت که ارتباطی با آن­ها وجود داشته باشد؛ و گرنه هیچ گونه تأثیرپذیری و تأثیرگذاری متصوّر نخواهد شد.
2- به طور مستقیم از آن ها گلایه نکنید؛ زیرا وقتی تذکّر اخلاقی با کنایه و اشاره گفته شود، زودتر اثر می­بخشد تا این که بخواهید با صراحت از اشتباه و یا گناه آنان نام برده و انتقاد نمایید. شاید خود شما نیز به تجربه دریافته باشید که این طیف از افراد وقتی مورد انتقاد مستقیم قرار می­گیرند در برخی از موارد به توجیه عمل ناصحیح خود روی آورده و گاه متأسّفانه گستاخ­تر می­شوند.
3- بنابر فرموده امام جواد علیه السلام انسان مؤمن به داشتن سه ویژگی نیازمند است که یکی از آن موارد( توفیق از سوی خداوند ) است.[2]توفیق یعنی علل و اسباب رسیدن به چیزی یا تحقق آرزویی. آن­چه شایسته است شما در این میان بدان توجّه داشته باشید آن است که خداوند به وسیله انسان های دیگر یا ... فراهم کننده این عوامل و اسباب است؛ بنابراین تلاش نمایید که شما زمینه چنین توفیقاتی برای افراد مورد نظر باشید. به عنوان نمونه سعی نمایید چند نکته مثبت و ارزشمند را در آن ها شناسایی نموده و در برخورد با آن ها برجسته نمایید تا جایی که در جمع خودشان و سایر جمع ها، این افراد را بخاطر صفات ارزنده­شان بستایید؛ زیرا از این طریق علاوه بر آن که رابطه شما با آن ها مستحکمتر خواهد گردید، انگیزه آن ها نیز برای افزایش کارهای مثبت شان بیشتر خواهد شد.
4- اگر کنایه‌ای به شما می زنند، سعی کنید با کمی لبخند و طنز آن را با شوخی رد کنید؛ زیرا تجربه نشان داده که هرگونه عصبانیت اوضاع را بدتر می‌­سازد؛ بنابراین در جواب کنایه‌هایی که می‌شنوید، لبخند بزنید؛ زیرا باعث می‌شود کنایه‌ها کمتر گردد.
5- حد و مرزهای اشتراک و اختلاف خود را با آن ها در احساسات، اندیشه‌ها و توقعات در زمینه های گوناگون مشخّص نموده و گنجایش خود را در معاشرت با آنان مشخص کنید تا در موقع لزوم رفتار مناسب را در پیش گیرید. به عنوان مثال بین خود و همسرتان رمزی بگذارید تا به وسیله آن همسرتان متوجّه شود که دیگر از بودن در کنار این افراد خسته شده‌اید و زمان رفتن به خانه رسیده است.
نویسنده:رضا وظیفه مند