سلام خدمت حاج آقا مرادی عزیز می خواستم چند تا نکته که به ذهنم میاد بگم: 1- مواظب باشید محبوبیتتان فریبتان ندهد و باعث توقفتان نشود.معمولا اطرافیان تو این زمینه خیلی موثرند.فید بک های مثبتشان خطرناکه. 2- سعی کنید دل کسی رو نشکونید.چون آدم ها وقتی سرشون شلوغ میشه این چیزا به طور طبیعی پیش میاد. 3- از راه حلقه آیات و روایات خارج نشید.(مثل بعضی بزرگوارانی که به ورطه شاعری می افتند و حرف هاشون به منبع وحی متصل نیست وفقط برای جذب جوانان حرف می زنند.)امام رضا (ع) می فرمایند: شما زیبایی های کلام ما را بگویید مردم خودشون میان. اگر راهمون درست باشه لازم نیست چیز دیگه ای قاطیش کنیم.این اتصال به آیات و روایات رو از دست ندین. 4- سعی کنید چند نفر رو داشته باشید که از بیرون اشکالاتتون رو به شما بگن.(اگه از اساتیدتون باشه بهتره) من خودم خیلی ها رو دیدم که چون این اتاق فکر رو ندارن اشکالات ریزشان بزرگ شده و به زمین خورده اند.میگن مرحوم میرزای شیرازی یکی رو میذاشته که بعد از منبر بهش بتوپه تا مغرور نشه. 5- سعی کنید برای خودتون یه تیم از طلاب مستعد درست کنید و آروم آروم باهاشون کار کنید تا بتون کمکتون باشند. الآن خیلی مراجعه کننده دارید. بعدا نمیتونید پاسخگو باشید.چه اشکالی داره که به مرور بتونین یه مرکز درست کنین که بتونه بر اساس دین اسلام مشکلات اینچنینی رو حل کنه. این همه روانشناس داریم که کاری هم نمی کنند. امثال حضرتعالی باید پیشقدم بشن. 6- اگه حاصل عمر همه ما این باشه که فقط گره یه نفر باز بشه برامون بسه. کارتون خیلی مقدسه. یه اتاق فکر و نظارت بذارید(نه حتما تشکیلات عریض و طویل) تا کارتون دوام پیدا کنه. برای خودتون چشم انداز داشته باشید.چشم ناظر داشته باشید. 7- من خیلی کوچک تر از این حرفام که بخوام به شما انتقاد کنم.احساس کردم که باید این حرف ها رو بزنم.لحنم هم مناسب نبود. ولی به قول شهید بهشتی تلخی انتقاد بهتر از شیرینی تظاهره. بازم شرمنده چه کنیم کودک نادانیم که الکی الکی تیری زدیم یا علی مدد خیلی مخلصیم

سلام/ متشکرم.
« بسم الله الرحمن الرحیم
وَالْعَصْرِ . إِنَّ الإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ .
 إِلاَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ تَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ .»