با سلام من چند ماه پیش هم برایتان نامه ای نوشتم اما شما جواب ندادید. اگر امکان دارد این بار جواب این نامه را بدهید. من 6 سال است که ازدواج کردهام از این مدت 4 سال در دوران عقد بودهام . از آن جا که شوهر من در ابتدای ازدواج دانشجوی شهرستانی بود بیشتر دوران عقدمان در خانه مادری من بودیم(پدرم فوت کردهاند)دراین مدت خواهر کوچکترم دخالتهای زیادی در زندگی ما می کرد اما من آن موقع متوجه نمی شدم و هر چه شوهرم به من نصیحت میکرد من گوش نمی کردم تا این که ما به خانه خودمان آمدیم و شوهرم گفت که دیگر حق ندارم با خواهرم ارتباط داشته باشم . از آنجا که خانواده ما خیلی به هم وابسته گی عاطفی داشت مادرم از این موضوع بسیار ناراحت شد که باعث بگو مگوهایی با همسرم شد .از آن به بعد مادرم همیشه از این موضوع ناراحت است و من نیز همیشه ناراحت و افسرده ام.الان هر چقدر باشوهرم در این مورد صحبت میکنم که هم من و هم خواهرم راببخشد قبول نمی کند و اصرار دارد دیگر هیچ رابطهای با هم نداشته باشیم .حتی من به عروسی او نرفتم. من از شما خواهش می کنم که مر راهنمایی کنید.

سلام/ این مصداق افراط و تفریط است.
در ارتباط واجب است که صله رحم کنید و قطع ارتباط به هیچ بهانه ای مورد رضایت خداوند نیست.
هر دو مهربان باشید و خوبی های آنها را به یاد بیاورید و بدی ها را فراموش کنید.
ارتباطی متعادل و سنجیده با برقرار کنید.
از مشورت های خیر خواهانه استقبال کنید و دوستانه و مودبانه به کسی اجازه دخالت ندهید.