\"\"خواهشا در سایت نگذارید.\"\" حاج آقا سلام، خسته نباشید.درد دلی داشتم، جوانی ام22ساله که جوانی ام شده 7 سال تنهایی، تنهایی که از اوایل دبیرستان به خاطر افراطی گری های دینی با از دست دادن دوستانم شروع و تاکنون (ترم آخر دانشگاه) ادامه دارد. در سالهای آخر دبیرستان فشارهای شدید روحی (ناشی از تنهایی)موجب افت شدید معنوی و بلاخره ارتکاب گناه ... و گرفتاری در آن شد. در اثر نداشتن همصحبت، روز به روز از نظر روابط اجتماعی نزول کرده و این موضوع ، یافتن دوست خوب را مشکلتر نمود. هر چند با افرادی نیز شروع به رابطه دوستی نمودم ولیکن پس از مدت کوتاهی متوجه می گشتم که روی خوش نشان دادنشان تنها برای حل مشکلات خودشان(درسی، علمی،مالی) بوده که این موضوع بر شدن فشارهای روحی می افزود.به نحوی که زندگی ام شده بود: \"عهد بستن به ترک گناه_تزریق امیدواری به خودم_سرخوردگی و افزایش فشارها_گناه_عهد جدید_...\" و به دنبال آن کاهش بازده فکری و ... که جهت پایبندی به عهدم توسلات مختلفی نیز داشتم. تا اینکه امسال در عاشورائیان با شما آشنا شدم. در محرم تصمیم جدی بر متحول شدن گرفتم ولی آنچه از آن میترسم تنهایی _ گناه و .... است. لذا می خواهم بپرسم:1-آیا خداوند برایم تنها بودن را مقرر کرده و بایستی آن را بپذیرم؟ و یا 2-مشکل در جایی دیگر است و باید از تنهایی رها شوم؟ خیلی ممنون، التماس دعای شدید!!

سلام/ ظاهرا تنها ماندن شما در خانه یکی از عوامل جدی گناه است،پس تدبیری کنید که کمتر تنها بمانید مثلا از کتابخانه برای درس خواندن استفاده کنید. برای نماز به مسجد برویدو...
پاسخی به چند سوال