علی الظاهر
آنچه از ظاهر دليل فهميده می‌شود، اين تعبير در مقام اظهار نظر، حكم فتوا را دارد.
سلام.حاج آقا خسته نباشید.من می دونم که شما خیلی اذیت می شید ولی به خدا اگه اصرارتون می کنم 1)به خاطر اینکه از معدود روحانیونی هستید که قبولتون دارم 2)واقعا مشکل دارم.شاید من روزی 100 بار میام که جوابمو ببینم ولی شما به این همه جواب میدین ولی به من نه.این دفعه ازتون خواهش می کنم که بهم جواب بدین.حاج آقا من یه دختری هستم سال اول دانشگاه.وقتی مدرسه بودم یه آدم خیلی موفقی بودم تا الان که یه دانشجو هستم.و یه کسیم که اگه اغراق نکرده باشم یه آدم پایبند به مسایل مذهبی.وقتی نتیجه ی کنکورم اومد و دیدم خیلی خوب بود و چون اقوامم رو میشناسم مجبور شدم یه رتبه ی بدترو بگم تا دست از سرم بردارن با این حال دختر عموم به دلیل حسادت بیش از حدش منو داغون کرد یه سری کارایی که فقط دلیلش حسادت بود با اینکه اون خودش ازدواج کرده و علی الظاهر یه ازدواج خوبم رو داشته ولی بازم تو این مورد حسادت داشت حالا سوالای من: به دلیل این برخوردای اون_ خونواده ها دارن از هم فاصله می گیرن و کم کم قطع رابطه میشه ومن باید چی کار کنم که این اتفاق نیفته؟ و دوم با توجه به اینکه من الانم دارم توی یه سری مسابقات وثبت اختراع و این جور چیزا شرکت می کنم و (به امید خدا در آینده ای نه چندان دور) و به هر حال یه روزی هم ازدواج می کنم می خوام ببینم من باید چه برخوردی داشته باشم که برنامه هام خراب نشه و اونم نتونه اگر چیزی تو ذهنشه بهش برسه؟ و اونم به اشتباهش برسه. من منتظرم حاج آقا.خداحافظ
سلام/ (از صراحتم ناراحت نشوید) این رقابت، چشم وهم چشمی و حسادت در دوطرف وجود دارد! کار اصلاح را از خودت شروع کن. به جای رقابت رفاقت کن و به جای حسادت به او دعایش کن و خدا را بابت نعمت هایی که به او داده شکر کن. رفتنت به دنبال مسابقه و اختراع و این دست بازی ها برای جمع کردن ابزار لازم به منظور ادامه دادن این رقابت ناسالم است. سوال: مفهوم واقعی زندگی چیست؟ و شما چند درصد زندگی می کنید؟
سلام/ (از صراحتم ناراحت نشوید) این رقابت، چشم وهم چشمی و حسادت در دوطرف وجود دارد! کار اصلاح را از خودت شروع کن. به جای رقابت رفاقت کن و به جای حسادت به او دعایش کن و خدا را بابت نعمت هایی که به او داده شکر کن. رفتنت به دنبال مسابقه و اختراع و این دست بازی ها برای جمع کردن ابزار لازم به منظور ادامه دادن این رقابت ناسالم است. سوال: مفهوم واقعی زندگی چیست؟ و شما چند درصد زندگی می کنید؟
عنوان سوال:
سلام.حاج آقا خسته نباشید.من می دونم که شما خیلی اذیت می شید ولی به خدا اگه اصرارتون می کنم 1)به خاطر اینکه از معدود روحانیونی هستید که قبولتون دارم 2)واقعا مشکل دارم.شاید من روزی 100 بار میام که جوابمو ببینم ولی شما به این همه جواب میدین ولی به من نه.این دفعه ازتون خواهش می کنم که بهم جواب بدین.حاج آقا من یه دختری هستم سال اول دانشگاه.وقتی مدرسه بودم یه آدم خیلی موفقی بودم تا الان که یه دانشجو هستم.و یه کسیم که اگه اغراق نکرده باشم یه آدم پایبند به مسایل مذهبی.وقتی نتیجه ی کنکورم اومد و دیدم خیلی خوب بود و چون اقوامم رو میشناسم مجبور شدم یه رتبه ی بدترو بگم تا دست از سرم بردارن با این حال دختر عموم به دلیل حسادت بیش از حدش منو داغون کرد یه سری کارایی که فقط دلیلش حسادت بود با اینکه اون خودش ازدواج کرده و علی الظاهر یه ازدواج خوبم رو داشته ولی بازم تو این مورد حسادت داشت حالا سوالای من: به دلیل این برخوردای اون_ خونواده ها دارن از هم فاصله می گیرن و کم کم قطع رابطه میشه ومن باید چی کار کنم که این اتفاق نیفته؟ و دوم با توجه به اینکه من الانم دارم توی یه سری مسابقات وثبت اختراع و این جور چیزا شرکت می کنم و (به امید خدا در آینده ای نه چندان دور) و به هر حال یه روزی هم ازدواج می کنم می خوام ببینم من باید چه برخوردی داشته باشم که برنامه هام خراب نشه و اونم نتونه اگر چیزی تو ذهنشه بهش برسه؟ و اونم به اشتباهش برسه. من منتظرم حاج آقا.خداحافظ
پاسخ:
سلام/ (از صراحتم ناراحت نشوید)
این رقابت، چشم وهم چشمی و حسادت در دوطرف وجود دارد!
کار اصلاح را از خودت شروع کن.
به جای رقابت رفاقت کن و به جای حسادت به او دعایش کن و خدا را بابت نعمت هایی که به او داده شکر کن.
رفتنت به دنبال مسابقه و اختراع و این دست بازی ها برای جمع کردن ابزار لازم به منظور ادامه دادن این رقابت ناسالم است.
سوال:
مفهوم واقعی زندگی چیست؟
و شما چند درصد زندگی می کنید؟
- [سایر] سلام حاج اقا.. عزاداری ها مقبول حق وبه امید کمک بیشتر برای هدایت و راهنمایی همه.. نمی دونم تو یک دو دلی گیر کردم که تنها کسی که به فکرم رسید می تونه کمکم کنه شمایید..پس ازتون خواهش می کنم حداقل تا اواسط هقته اینده جوابمو بدید.. راستش حاج اقا من اهل مشهدم..درضمن خصوصی باشه پیام خیلی بهتره... من دختری 21 سالم.دانشجو از یک خانواده کاملا معمولی...و تقریبا مذهبی...یعنی سعی می کنم باشم... تقریبا 8 ماه که با اقا پسری اشنا شدم که این اشنایی از راه اینترنت بوده...اوایل فقط یک رابطه کاملا جدی اینترنتی تا تقریبا سه ماه پیش که کم کم زمینه مهر و علاقه این اقا در من به وجود اومد..راستی ایشون اهل کرجن و 21 ساله و دانشجو...و کاملا مذهبی... من خیلی به خودم فشار اوردم خیلی خواستم جلو احساسمو بگیرم خیلی ولی با ذفتار و عقایدی که از ایشون می دیدم و مسایلی که نا خداگاه بین ما پیش اومد مسئله این علاقه مطرح کردم و متوجه علاقه ایشون هم شدم...و 1 ماه که من و این اقا رابطه کاملا عاطفی و احساسی دارم..البته تنها وسیله ارتباطی ما smsو تلفن است... اقای مرادی می دونم می گید اشتباه است ...ما توی این سه ماه سه بار در استانه جدایی از هم قرار گرفتیم...که اونم همه به خواسته ایشون بوده چون دلایل مختلفی دارند از جمله نا محرمی،دور بودن،نارضایتی خدا و..... راستش من سر نمازام همیشه ایشون از خدا خواستم...راستش تو این یک ماه هم من و هم ایشون به این نتیجه ریسیدیم که طرف مقابل بهترین فرد برای ازدواج با طر ف دیگست...نمی دونم علاقه عجیبی در درونمون هست که نمی دونم عشقه یا نه... اقای مرادی ا ین اقا داره هفته اینده میاد مشهد و تنها هدف خودشو جدایی می دونه چون معتقد به هم نمی رسیم..ایشون زمان ازدواج خودشو 4 سال دیگه می دونه..بعد درس..سربازی...و.. راستش حاجاقا من مخالفم...من بهش می گم منتظرش می مونم...اره شما گفتید نباید بدون اطلاع خانواده ها منتظر موند...ولی من کسی که از نظر دینی،فکری،فرهتگی،خانوادگی کاملا شبیه خ.دمه چرا از دست بدم؟؟؟ راستش به نظر من برا ازدواج سه تا عامل اصلیه1-ایمان2-تقوا3-علاقه...و خب عوامل فرعی دیگه که تک تک می تونه موثر باشه ولی اگه این سه تا باشه همه اونها قابل تحمله..که نمی دونم خوشبختانه همه اینها در طرف مقابل من هست و ایشونم می گند اینها در من هست.. اقای مرادی رابطه ای که هدفش ازدواج باشه ایرادش چیه؟؟؟؟؟؟راستش از وقتی این اقا وارد زندگی من شده ایمانم قوی تر شده..کمتر سراغ گناه می رم... نمی دونم از نظر من این اقا هیچ ایرادی برا ازدواج با من نداره ..می دونم خانوادمم موافقت می کنند چون از نظر اونها همون سه عامل ملاکه.. اقای مرادی چی کار کنیم...چرا باید زندگی که می دونیم می تونیم با هم باشیم و بهترین هم باشه خراب کنیم؟؟؟؟؟ راستش به نظز من این اقا سخت می گیره...می دونم که این رابطه ها نمی شه زیاد روش حساب باز کرد... می دونم... ولی یک سوال اینه که چطور میشه سریع بهم رسید تا رابطه شرعی داشته باشیم...چطوری صبر کنیم تا همه چی فراهم بشه..چطوری از هم بگذریم در حالی که مطمئنیم برا هم بهترینیم..راستش اقای مرادی اینا احساس نیست...چون ما سه روز از هم دور بودیم و جفتمون از زندگی کار و درس افتادیم...همه زندگیمون خراب شد..اقای مرادی وقتی حس می کنیم مکمل زندگی همیم چرا باید از هم جدا شیم...راستش من خیلی دارم سعی می کنم این اقا قانع کنم که میشه به هم رسید..اره سخته..می دونم...ولی وقتی هدف مشخص باشه و تلاش کنیم به نظرتون ایرادی داره؟؟؟؟این اقا میگه تا کی اینطوری باشیم.تا کی؟.من می خوام ولی شرایطش نیست.. اقای مرادی من دختر و شرایط ازوواج دارم..این اقا میگن من می خوام فقط درس بخونم و تمرکز داشته باشم...نمی دونم چی کار کنم تا راضی بشه.چطوری بخوام ؟راستش حاج اقا من می دونم بدون این اقا هیچم وبهترین فرد برای منه...همش این سوال می پرسم چرا وقتی همو می خوام اینطوری جدا شیم؟؟؟؟؟؟؟.خواهشا منو راهنمایی کنید حداقل تا قبل از چهار شنبه هفته دیگه..ازتون می خوام برای رسیدنمون راه جلو پامون بزارید...ممنون...التماس دعا
- [سایر] باز هم سلام شما جواب سلام و احوالپرسی و حرف های نه چندان مهم و..رو میدید اما اگه یکی یه سؤال مهم داشته باشه هزار بار باید براتون پیام بفرسته تا شاید جواب بدین. میدونم طولانیه و پیامها زیاد و وقت شما برای پاسخگویی کم، اما ما هم به جواب شما نیاز داریم. باور کنید کسی رو ندارم که باتجربه باشه وگرنه مزاحم شما نمی شدم. دوباره می فرستم به امید اینکه این بار جوابمو بدین: (لطفا همه پیام رو در سایت نذارید) من دختری 23 ساله هستم و خانواده ای مذهبی دارم(البته نه از نوع افراطیش). سال گذشته در راه دانشگاه پسری که اصلا نمی شناختمش جلوی من را گرفت و گفت که از در خانه تا اینجا(یعنی نزدیک دانشگاه)دنبال من برای امر خیر اومده و من به او گفتم که خیلی کار اشتباهی کرده و گذاشتم رفتم. حدود 1 ماه بعد خواهرش را فرستاد دم در خانه و با مادرم صحبت کرد و معلوم شد که خواهرش در کوچه ما می نشیند و این آقا حدود 1 ماه من را تحت نظر داشته و بعد برای خواستگاری اقدام کرده. آن زمان ما جواب رد دادیم به خاطر اینکه می خواستم درس بخوانم و قصد ازدواج نداشتم اما ناگفته نماند که بدم نمی آمد یک بار بیایند و بیشتر درباره اش بدانم و درباره اش فکر کنم. چون تقریبا موارد ظاهری و اولیه اش خوب بود: به گفته خواهرش فوق دیپلم ریاضی داشت و در یک شرکت عمرانی کار می کرد،اهل رفیق بازی و سیگار نبود و نماز و روزه اش هم به جا بود. یک خانه و ماشین هم داشت. اما مهم ترین دلیل ما برای رد کردن او این بود که من را در خیابان دیده و انتخاب کرده بود و این شیوه انتخاب او از نظر من و خانواده ام اصلا درست نبود. به نظر ما کسی که اینقدر راحت و از روی ظاهر همسرش رو انتخاب کنه و درباره زندگیش تصمیم بگیره، درباره مسائل مهمتر زندگیش هم مسلما همین طور تصمیم خواهد گرفت. خلاصه که گذشت و من پیش خودم فکر کردم که حتما کس دیگری رو میبینه و دنبال اون میره. اما بعد از یک سال دوباره دو تا از خواهرهاش اومدند دم در خانه(البته خودش و مادرش هم آمده بودند اما جلو نیامدند) و دوباره همان حرف ها را به مادرم زدند. نگو که آقا تو این 1 ساله تو فکر من بوده و هرچی دخترای دیگه رو بهش پیشنهاد می دادند قبول نمیکرده و خواهرش رو مقصر میدونسته که ما جواب رد دادیم وگفته که حتما خواهرش طوری صحبت کرده که ما قبول نکردیم. مادرم طبق حرف هایی که همیشه وقتی حرف ازدواج به میان می آمد، من می گفتم، به آنها گفته بود که من قصد ازدواج ندارم(اما مدتی است که این نظر من عوض شده ولی به مادرم هنوز نگفته ام). خلاصه، قرار شد که مادرم با من صحبت کند و به آنها جواب دهد. وقتی موضوع را با من درمیان گذاشت ازش پرسیدم نمیشه حالا بیایند و صحبت کنیم و درباره اش فکر کنیم؟ دلیلم هم این بود که مسائل اولیه که لازم است را ظاهرا این شخص دارد، و مادرم موافقت کرد اما وقتی موضوع را با پدرم درمیان گذاشت او مخالفت کرد و گفت کسی که همین طوری یکی رو می بینه و به همین راحتی انتخاب می کنه به درد زندگی نمی خوره. پدرم همون دلیلی رو آورد که پارسال خودم آوردم ولی الان اصلا بهش فکر نکردم. به نظر شما آیا این تفکر درسته؟ از طرفی فکر می کنم که کسی که یک سال سر تفکرش مونده و با اینکه جواب رد شنیده باز هم نظرش عوض نشده این انتخابش از روی احساس نبوده، چون بالاخره رفتار من رو در مدتی که تحت نظرم گرفته بوده، دیده و همین هم، تا حدی ولو کم، خصوصیات من رو نشونش داده. اما از طرفی هم حرف پدرم درست به نظر می رسه و الان نمیدونم چی کار کنم؟ 1- من چادری هستم و وقتی بیرون می روم آرایش نمی کنم و کلا ظاهری ندارم که توجه دیگران را جلب کنم و فکر نمی کنم که این آقا از روی قیافه من را انتخاب کرده باشد، و مسلما یکی از ملاک های ایشان همین چادری بودنم است و...، کسی را بخاطر چادرش و مذهبی بودنش انتخاب کند، لا اقل ارزش فکر کردن را دارد. آیا این نظرم درست است؟ 2- آیا پدرم درست میگه و دیگر نباید به این آقا فکر کنم یا اینکه نظر پدرم درست نیست و باید روی این مورد کمی بیشتر فکر کنیم؟ 3- اگر نظر پدرم (که زمانی نظر من هم بود و الان هم تا حدودی هست)درست نیست چه دلایل منطقی می تونم برایش بیارم تا هم خودم مطمئن تر قدم بردارم و هم پدرم راضی بشه که آنها بیایند و بیشتر با هم آشنا بشیم و بعد تصمیم بگیریم. پدرم آدم منطقی است و با دلیل و برهان میشه راضی اش کرد. 4- از طرفی اطراف ما در فامیل پسری که سن و سالش به من بخوره وجود نداره و کسی که در آینده همسر من میشه مسلما از فامیل نیست، یا از همکارانم خواهد بود که فعلا همچین آدمی در محل کارم نیست، یا از هم دانشگاهی هام، یا کسانی که توی مجالس و جاهای دیگه من رو می بینند، می خوام بگم این اتفاق ممکنه باز هم برام بیفته و بالاخره یکی از همین آدم هایی که یا خودشون یا خانواده شان منو می بینند و می پسندند، همسرم میشه و اگه ما بخوایم همشونو با همین تفکر رد کنیم که نمیشه، درسته؟ بالاخره یک اولین باری باید وجود داشته باشه، نه ؟ 5- یک مشکل دیگه هم دارم و اون اینه که چطوری می تونم به مادرم بگم که نظر من درباره ازدواج فرق کرده و قصد ازدواج دارم؟ نمی دونم چه طوری بهش بگم که خواستگارام رو رد نکنه، آخه همشونو که مثل این مورد من نمی فهمم که بخوام نظرم رو بگم. اصلا روم نمیشه و نمیدونم که چه طوری باهاش این موضوع رو مطرح کنم که یه وقت فکر نکنه من برای ازدواج عجله دارم و هول شدم. در ضمن اصلا دوست ندارم که دیر ازدواج کنم، چون در اطرافم می بینم کسانی که سنشون بالاست و هنوز ازدواج نکردند اولا توقعاتشون بالاتر میره یا اینکه از لحاظ فکری توی انتخاب دچار وسواس میشن، ثانیا افرادی که می آیند خواستگاریشون اغلب کسانی هستند که سنشون خیلی از اون ها بیشتره و من اصلا با فاصله سنی زیاد نمی تونم کنار بیام، ثالثا این افراد آخرش هم کسی رو که انتخاب می کنند کسی نیست که همیشه می خواستند، و من نمی خوام دچار این مشکلات بشم. باز هم متشکرم. اجرتون با خدا، چه جوابمو بدید چه نه.
مسئله مرتبط یافت نشد