سلام به شما و سپاس از خدایی که به شما فرصت استادی و به ما لطف شاگردی عنایت کرد. دختری 22 ساله هستم که مدتیه کمتر از خدا گله می کنم . همیشه توی اتفاقات زندگیم دنبال رد پای خدا بودم به همین خاطر وقتی جریانی بر خلاف میلم تموم می شد می رفتم سر سجاده و با دل پری شروع می کردم به گله کردن. بعد از ولادت امام رضا حالم عوض شده دیگه مثل قبلا بی تابی نمی کنم .این شاید از یک جنبه خوب باشه اما من بیشتر می ترسم از اینکه خدا(عزیز من) دیگه نخواد صدام رو بشنوه .این همه سرد شدن بعیده .البته من همیشه ازش می خواستم راضیم کنه به رضایت خودش ،فقط می ترسم من رو به حال خودم رها کرده باشه.به هر حال ازش خواستم منو تو آغوشش بگیره و خودش تربیتم کنه،لطفا شما هم برام دعا کنید. برادر!این درد داغ تر از خواستگار نداشتن و ازدواج نکردن یا ... است لطفا از خودش کمک بخواین تا بتونین حرفی بزنین که آرومم کنه. یک دنیا سپاسگذارم همیشه تو حرم یادتون می کنم. التماس دعا،به قول شما مردا یا علی

سلام/ خوش ترین لحظات و شیرین ترین لحظات زمان گفتگو و مناجات با خداست.
 از موضوع گله! به شکر بپرداز و همیشه چیزی برای گفتن با خدا داشته باش دعاهای اهل بیت بهترین مشق برای عشقبازی با خدای مهربان است.
از زیارت امین الله (خصوصا در حرم رضوی) و دعای بعد از زیارت حضرت رضا صلی الله علیه شروع کن.
التماس دعا