خداوند تبارک و تعالی، وجود مطلق و کمال مطلق است که هیچ گونه عیب و نقصی در آن نیست. وجود بی همتایی است که توانایی انجام هر کاری را دارد و به همه اشیاء در تمام حالات و زمانها آگاه است، شنوا و بیناست، دارای اراده و اختیار است، زنده و خالق همه چیز و سرچشمه تمام خیرات و خوبیهاست، و همه موجودات (مخلوقات) را دوست دارد و نسبت به آنها مهربان است. مفهوم واژه ی خدا از عمومی ترین و ساده ترین مفاهیمی است که همه ی انسانها حتی کسانی که منکر وجود خداوند هستند، نیز آن را درک می کنند. هر چند شناخت کنه و حقیقت ذات خداوند تبارک و تعالی برای انسان غیر ممکن است ولی از راههای بسیار زیادی می توان یقین به وجود خداوند تبارک و تعالی پیدا نمود. راههای شناخت خدا در یک دسته بندی کلی به راههای زیر تقسیم می شود: 1 راه عقلی (مثل برهان امکان و وجوب و مانند آن) 2- راه تجربی (برهان نظم) 3 راه دل (برهان فطرت) آسان ترین و بهترین راهها، برهان فطرت (خدا شناسی از راه دل) می باشد که انسان با بازگشت به درون خویش، بی نیاز از هر گونه استدلال عقلی یا مشاهده تجربی خدای خویش را می یابد و از راه دل به کوی یار می رسد. هر چند شناخت خداوند، در درون جان همه ی انسانها نهفته است ولی آداب و رسوم خرافی، تربیتهای غلط، تلقینهای سوء، غفلت و غرور، پرده هایی بر آن می افکند، ولی در هنگام بروز حوادث که انسان از همه جا نا امید می شود، هر گونه فکر شرک آلود را از دل زدوده و انسان بی اختیار متوجه عالم ماورا طبیعت می شود. نتیجه این که حجت و دلیل بر درستی اعتقاد ما علاوه بر ادله عقلی، آشکار شدن حقیقت فطرت توحید در هنگام بروز طوفان حوادث می باشد؛ و این فطرت در درون همه ی افراد (حتی انسانهایی که ادعا می کنند خداوند وجود ندارد نیز)، وجود دارد. اما حجت و دلیل بر نادرستی اعتقادات گاو پرستان و آتش پرستان و غیر آنها: 1.نداشتن دلیل خرد پسند. 2. ادله عقلی، نادرستی این اعتقادات را آشکار می کند؛ چون عقل هر انسانی می فهمد موجودات ناقص و محدود و محتاج مثل، گاو و یا آتش نمی توانند همان موجود خالق، قادر، بی نیاز و عالم مطلق و بی نهایت باشند. 3. فطرت انسانی در لحظات خطر متوجه آتش و گاو نمی شود، بلکه متوجه همان وجود آگاه و قادر مطلق خواهد شد.
ما مسلمانیم و اعتقاد داریم که خدایی وجود دارد و او را میپرستیم. گروهی مثلاً اعتقاد دارند که باید گاو بپرستند و یا آتش بپرستند. میخواهم بدانم کدامیک درست است؟ از نظر ما معتقدین به خدا پرستش خدا درست است و پرستش گاو و یا آتش خیلی غیر منطقی است. اما از نظر آنهایی هم که آتش یا گاو میپرستند پرستش ما غیر منطقی است. در کل سؤال من این است اگر ما بر اساس فطرت خداپرست شدیم پس آنها هم ادعا میکنند که این فطرت در ما وجود ندارد. در اینجا تکلیف چیست گناه آنها و یا حجت درستی اعتقاد ما چیست؟
خداوند تبارک و تعالی، وجود مطلق و کمال مطلق است که هیچ گونه عیب و نقصی در آن نیست. وجود بی همتایی است که توانایی انجام هر کاری را دارد و به همه اشیاء در تمام حالات و زمانها آگاه است، شنوا و بیناست، دارای اراده و اختیار است، زنده و خالق همه چیز و سرچشمه تمام خیرات و خوبیهاست، و همه موجودات (مخلوقات) را دوست دارد و نسبت به آنها مهربان است.
مفهوم واژه ی خدا از عمومی ترین و ساده ترین مفاهیمی است که همه ی انسانها حتی کسانی که منکر وجود خداوند هستند، نیز آن را درک می کنند.
هر چند شناخت کنه و حقیقت ذات خداوند تبارک و تعالی برای انسان غیر ممکن است ولی از راههای بسیار زیادی می توان یقین به وجود خداوند تبارک و تعالی پیدا نمود. راههای شناخت خدا در یک دسته بندی کلی به راههای زیر تقسیم می شود:
1 راه عقلی (مثل برهان امکان و وجوب و مانند آن)
2- راه تجربی (برهان نظم)
3 راه دل (برهان فطرت)
آسان ترین و بهترین راهها، برهان فطرت (خدا شناسی از راه دل) می باشد که انسان با بازگشت به درون خویش، بی نیاز از هر گونه استدلال عقلی یا مشاهده تجربی خدای خویش را می یابد و از راه دل به کوی یار می رسد.
هر چند شناخت خداوند، در درون جان همه ی انسانها نهفته است ولی آداب و رسوم خرافی، تربیتهای غلط، تلقینهای سوء، غفلت و غرور، پرده هایی بر آن می افکند، ولی در هنگام بروز حوادث که انسان از همه جا نا امید می شود، هر گونه فکر شرک آلود را از دل زدوده و انسان بی اختیار متوجه عالم ماورا طبیعت می شود.
نتیجه این که حجت و دلیل بر درستی اعتقاد ما علاوه بر ادله عقلی، آشکار شدن حقیقت فطرت توحید در هنگام بروز طوفان حوادث می باشد؛ و این فطرت در درون همه ی افراد (حتی انسانهایی که ادعا می کنند خداوند وجود ندارد نیز)، وجود دارد.
اما حجت و دلیل بر نادرستی اعتقادات گاو پرستان و آتش پرستان و غیر آنها:
1.نداشتن دلیل خرد پسند.
2. ادله عقلی، نادرستی این اعتقادات را آشکار می کند؛ چون عقل هر انسانی می فهمد موجودات ناقص و محدود و محتاج مثل، گاو و یا آتش نمی توانند همان موجود خالق، قادر، بی نیاز و عالم مطلق و بی نهایت باشند.
3. فطرت انسانی در لحظات خطر متوجه آتش و گاو نمی شود، بلکه متوجه همان وجود آگاه و قادر مطلق خواهد شد.