سلام.امیدوارم برنامه های امروز خستتون نکرده باشه . امروز ، توی دانشگاه علم و فرهنگ، نامه من اخرین نامه ای بود که خوندید . ازتون خواسته بودم بهم میل بزنید تا باهاتون بتونم صحبت کنم . انتظارم خیلی زیاد بود . اما شاید این کسی که براتون این نامه رو نوشته بود، اینقدی صحبتش اهمیت داشت که ارزش یه میل رو داشت. شاید اینقد نگرانش کرده بود که به قول شما حضور رو با ظ بنویسه . چه اهمیتی داشت؟ خدا خیلی منو دوسم داره . اینو مطمعنم[مطمئن] . نمیگذاره هر گوشی حرفم رو بشنوه . نمیگذاره هر جایی حرفم رو بزنم. حتی به امامزادمون هم یک کلمه حرف نزدم . خودش بردم امام رضا ، گفت هرچی میخوای به امام رضا بگو .جاتون خالی 2 هفته پیش امام رضا بودم . خیلی قرار بود این مساله با کسایی گفته بشه . اما همشون یجورایی به هم خورد. حتی با آقای راشد یزدی . رودر رو صحبت کردیم . اما نتونستم یک کلام بهشون در این مورد بگم. این مساله که مهم نیست . تموم شد . اما تورو خدا یکم بیشتر توی حرف زدناتون دقت کنید. خدا میدونه تا الان دل چند نفرو شکستید ، چند نفر رو مسخره کردید . چند نفرو دلخور کردید . چند نفرو . . . بیخیال . فقط یکم بیشتر مراقب صحبتاتون باشید . التماس دعا ... براتون آرزوی موفقیت دارم.

سلام/ ضوابط اینجا را رعایت نکردید.

1. من اگر با شرایط و ضوابط خودم زندگی نکنم محکوم به شکست خواهم بود.
2. شما دو هفته پیش رفتید مشهد و ... مرقوم فرمودید که تمام شد! چطور امروز اورژانسی شده بود و دوباره تمام شد؟ چرا رابطه خاص و
و
 به هیچ وجه هدف راضی کردن ویا راضی نگهداشتن "همه" نیست!  والسلام.