سلام. 1. من رو ببخشید. اگه بخشیدین حالا برین سراغ شماره 2 !!! 2. من یکی از دانشجویان دانشگاه آزاد تهران جنوب هستم. همون دانشگاهی که روز دوشنبه 20/8/87 تشریف آوردن بودین. اجازه بدین به یه چیز اعتراف کنم: تا قبل از این که با شخص شما به صورت رو در رو صحبت کنم فکر می کردم از اون افرادی باشین که خودشون رو می گیرن و فقط با اونایی که باهاشون آشنا هستند صحبت می کنند و ... فکر می کردم که شما فکر می کنید براتون سبکه که بخواهید کلاس های مشاوره و صحبت هفتگی با جوون ها برگزار کنید اما وقتی در جواب به سوال من که در همین مورد هم بود وقتی در کلام و نگاهتون فهمیدم که حقیقتا دوستدار چنین برنامه هایی هستین اما به قول خودتون گرفتار ... شدین و واقعا چاره ای نداشتین نظرم عوض شد. وقتی دیدم تو دانشگاه به جای نیم ساعت وقتی که داشتین دو ساعت وقت گذاشتین و تازه بعد از اون هم کلی تو محوطه با بچه ها مشغول صحبت بودین از خودم خجالت کشیدم. چون فکر می کردم سر نیم ساعت از سن بیایین پایین و دو سه نفر شما رو به سرعت تا دم ماشین ساپورت کنند !!! 3. وقتی این ماجرای سوالم از شما رو (این که پرسیده بودم ... !) برای چند نفر تعریف کردم فکر کردند من حال شما رو گرفتم و بهم گفتند حالا که بهش حضوری دسترسی نداری برو ادامه حال گیریت رو تو سایتش بکن ! حقیقتا برام عجیب بود که چرا بعضیا فکر کردند من این سوال رو برای اخذ حال حضرتعالی پرسیدم ! اصلا چنین برنامه ای نبود و فقط تو دلم گیر کرده بود و می خواستم جواب و علتش رو بدونم. 4. به امید دیدار دوباره شما در دانشگاه آزاد تهران جنوب یا یه جای دیگه ! 4. موفق و موید در پناه حق.

سلام/ البته چند مورد بی مهری از دوستان اون جلسه در راستای حالگیری اینجا خوندم اونم در این لحظات خوش سحر که ...
یاعلی

به امید دیدار شما در جایی دیگر!