با سلام. از پاسختان تشکر می کنم. خدا نکند بخواهیم جلوتر از ائمه و معصومین قدم برداریم که جز ضلالت و گمراهی چیزی نصیبمان نخواهدشد. خدایا اگر چنین کردم استغفار می کنم. باور کنید آدم تارک دنیایی نیستم. در جهت بهبود شرایط مادی زندگیم مثل همه تلاش می کنم. اما همیشه قبل از اینکه بخواهم چیزی را به دست بیاورم (مثل پول، ماشین و ...) از خود می پرسم آیا طاقت اینکه خدا آن را بنابر مصلحتی از تو بگیرد داری؟ یا آیا طاقت این را داری که آنها را بگذاری و بروی؟ معمولا با بخشیدن چیزهایی که خیلی دوستشان دارم به دیگران این حس را در خودم تقویت می کنم. اما مسئله اولاد برای من استثنا است. میل زیادی به مادر شدن دارم ولی فکر می کنم که هیچ گاه طاقت اینکه خداوند فرزندم را از من بگیرد یا مرا از او بگیرد، ندارم. این از ضعف ایمان خودم نشات می گیرد نه خدای نکرده اینکه فرزند چیز بدی است و جلوی سلوک معنوی را می گیرد. مرا کمک کنید که چگونه ایمانم را تقویت کنم و در تمام موارد (نه صرفا مسائل مادی) تسلیم مشیت الهی باشم.

سلام/ این مشکل، ضعف ایمان نیست بلکه یک مشکلی است که برای درمان آن شما باید به روانشناس مراجعه کنید.
شما در مورد وسواس فکری اطلاعی دارید؟