سلام آقای مرادی عزیز. خداقوت! فکر نمیکردم هیچ وقت از این سوالات از شما بپرسم! خواستگاری دارم (اولین کسی است که پذیرفتم!). فرزند شهید، آرام و درونگرا، تحصیلکرده (هم سطحیم هر دوارشدمهندسی خوندیم)مومن ومذهبی. آدم خوبیه و ظاهرا خوش اخلاق.هیچ دوست نزدیکی (بجز همکاران) ندارد. سرگرمی خاصی ندارد. اهل مطالعه نیست.به هنر خاصی علاقه ندارد و میگوید اگر همراهی داشته باشم اهل سرگرمی هستم . ولی ذوق هنری ندارم.اهل تلاش و پشتکار در کار. من :مذهبی و معتقدم.چند دوست تثبیت شده نزدیک دارم. بسیار اهل مطالعه، اهل ادبیات و شعرم. نقاش (علاوه بر تحصیلاتم) گاهی ورزش میکنم. مسلط به انگلیسی و در حال آموختن فرانسه. (اهل ترجمه ام). به همه هنرها علاقمندم و به عنوان مخاطب پیگیری میکنم.اهل گردشم. دو جلسه صحبت کرده ایم . احساس میکنم برداشت کاملا متفاوتی از زندگی داریم. اگرچه هر دو هدفمان آرامش است، آرامش من پویا وآرامش او ایستاست! (برداشت من تا الان اینه وجوابم منفی) از کجا مطمئن شوم درسته؟(حاضر به استخاره نیستم) اوخیلی عجله دارد ومن اصلا عجله ندارم. آیا ممکن است بعد از ازدواج به علاقمندیهای من علاقمند شود و مرا همراهی کند، ممکن است اجتماعی تر شود؟! شرمنده انقدر طولانی شد. اجرکم عندالله.

سلام/ 1. در راه دادن خواستگارها سخت گیری نکنید.
2. پسر خوبی است اما اگر خودتان را "برون گرا" می دانید و با توجه به تفاوت روحیات و هیجانات که شرح دادید، بهتر است با او ازدواج نکنید.
3. در گفتگوهای قبل از ازدواج ببینید با این فرد بدون هیچ تغییری خوشبخت می شوید یا نه اصلا برای اصلاح و تغییر و تعمیر حسابی باز نکنید!
4. یک بار دیگر همه یادداشت های مربوط را بخوانید.