سلام حاج آقا.اسم من غزله.برنامتونو دیدم.حاج آقا خدا خیرتون بده واقعا از فرمایشاتتون لذت بردم اما فکر میکنم نزدیک به 56 ساله که شادی برای من معناشو از دست داده از وقتی که پدرم ما رو به ازای عشوه های یه زن کثیف و خیابونی فروخت.از وقتی که به هر بهانه ای و به خاطر هر حرفی از بی کسی مادرم سواستفاده کردو به قصد کشت کتکش زد.از زمانی که همه گول ظاهر حق به جانب و ریش و نمازای ریاییشو خوردن و گفتن حق با اونه این در حالی بود که من و مادرم چه شبهایی که تا صبح کاری جز گریه نداشتیم و چه محبتها و چه وقتها و چه پولهایی که از جانب پدرم صرف هوی و هوسش نشد. پدرم فقط به ما خیانت نکرد اون به ما ظلم کرد ظلمی که حتی دشمنم به آدم نمیکنه چه برسه به یه مرد در حق زن و بچش.شاید کاری که من کردم هیچ بچه ای نکنه یا دلش نیاد اما من آرزوی مرگ پدرمو کردم از کارمم اصلا پشیمون نیستم یا از عذابش نمیترشم چون اون به ناحق به ما ظلم کرد.به ناحق مادرمو عذاب داد ------ .با این حال شما بگین من چطور میتونم شاد زندگی کنم؟؟؟؟؟.اگه بدونین چقدر دلم از همه چی پره و نمیتونم به کسی بگم ----- -به خدا اگه از ترس اون دنیا و ترس از بی کسیها و تنهایی های مادرم نبود تا حالا صد بار خودمو کشته بودم-----.حاج آقا من فقط میخواستم یه کم درد و دل کنم اما شما که به خدا نزدیکترین به خودش قسمتون میدم بهش بگین این حق من نبود.من که هیچ وقت ازش غافل نشدم.من که همیشه گفتم توکل به خودش..بگین اگه امتحانم بود دیگه بسه ----- بگین دیگه نمیتونم------- (غزل18 ساله)

سلام/ تا حدودی میشه تصور کرد که چه حالی دارید. احساس خشم و نفرت و دلبستگی! و سرخوردگی از کلام شما پیداست. واقعا سخته که آدم نگاهش نسبت به پدر یا مادرش که اساس هویت او هستند، عوض بشه. و آنها را دوست خود نداند به قول سعدی از دشمنان برند به دوستان شکایت
چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم؟ اما شرافت انسان در کنترل و تقواست. امام صادق علیه السلام می فرمایند کسی که به والدین ظالمِ خود با خشم بنگرد خدا نماز آن فرزند را قبول نمی کند. خدا از ما انتظار دارد خشم و نفرتمان را کنترل کنیم والا اسب خشم و ... اگر رم کند، به سوار خود آسیب فراوان می زند و شاید او را نابود کند؛ چراکه الغضب مفتاح کل شر غضب کلید تمام بدی ها و شرهاست.
اگر تصمیم گرفتی این احساس را کنترل و تعدیل کنی، توصیه می کنم برای فراگیری مهارتهای لازم و سایر کمکها به مشاور مراجعه کنی. مثلا خانم ایران منش در زندگی بهتر
زهرا سادات از تهران