آقای مرادی سلام من امروز در دانشگاه فردوسی از برنامه ی شما استفاده کردم و بسیار لذت بردم. در مورد آن آقا هم اصلا نگران نباشید. اگر مایل به رشد بود جلسه را ترک نمی کرد. حقیقت این است که من و خیلی از جوان های دیگرادب لازم در مباحثه وصحبت و نبادل نظر نداریم. یک بخش از این مشکل به خودمان برمی گردد و یک قسمت آن مربوط می شود به آموزش و عدم الگو وووو . از شیوه ای که انتخاب کردید و از قالب شکنی که به کاربردید واقعا لذت بدم کاش روش شما در آموزش و پرورش و آموزش عالی ما به کار گرفته می شد. روش طرح سوالات بنیادین. راستی من خیلی سوال دارم که نتوانستم مطرح کنم. ... ولی واقعا امروز از جلسه ی شما لذت بردم. کاش روحانیون دیگر نیز از روش های جالب و جدید و قالب شکنانه ی شما استفاده می کردند. دنیا ی ما عصر تحولات شگرف است هر کس که خلاق و جدید نباشد حذف می گردد. جوان ها خسته شده اند از روش های قدیمی و کسالت آور باید جایگزین مناسبی برای روش های قدیمی پیدا کرد. راستی باز هم به دانشگاه فردوسی بیایید وجود روحانیون خوش فکری مثل شما برای دانشگاه لازم است. راستی اسم من را به یاد داشته باشید کسی چه می دانید شاید یک روز به من رأی دادید. التماس دعا

سلام/ از لطف شما متشکرم اما ایراد روش من چیست؟ در جمع دانشجویی قبل از آغاز سخن سوال کردم؛ "مهمترین سوالی که در این بحث در ذهن دارید را مطرح کنید" و سوالها را شنیدم و به ترتیب 3سوال را با بیان روش حل مسئله و شیوه تدبر در پرسش هایمان پاسخ دادم. آیا مستحق توهین و اهانتم؟!
-در مورد دانشگاه شما و آن آقا نمی گویم- کلا سوالم این است: کسی که روش مرا نمی پسندد و انتظار دارد همه به میل او زندگی کنند، چرا کلاس اختیاری و بدون حضور و غیابِ منبر را انتخاب می کند؟ چرا می آید و میماند و اعتراض می کند و برخلاف نظر حضار با پرخاش  توهین می کند؟! برای خودنمایی؟ یا برای جوسازی؟ یا برای تسویه حساب با لباس من؟ برای چه؟!!!
آیا یک نفر مثل من باید 100درصد موافق و طرفدار داشته باشد؟ مگر خدا در زمین 100 درصد موافق دارد؟ که بنده ی خدا داشته باشد؟ خسته نمی شوم ولی غصه می خورم از این همه بی انصافی و ...
آیا روش من ساختار شکنی است؟ این را روشن عرض کنم که روش من به هیچ وجه ساختار شکنی نیست! روش اصیل و ناب اسلامی است و من هم از اساتیدم یاد گرفتم. روش همان روش رسول الله صلی الله علیه و آله است؛ هم او که بهترین سرمشق است؛روش او بیشتر گفتگو و توجه به مخاطب و مردم بوده تا سخنرانی بلند و یک سویه. شما در خطبه مهم و اساسی غدیر ببینید "سوال ایشان و پاسخ مردم" مقدمه است و در بسیاری از سخنرانی ها و گفتار آن نازنین که متصل به وحی بود، پرسش و پاسخ و گرم بودن و نزدیک بودن با مخاطب وجود دارد. ما که هیچ امتیازی نسبت به مخاطب نداریم، ما چرا خودمان را بگیریم؟
سبک سخنرانی خشک و ارائه مقاله و مطلبِ کاملا از پیش تعیین شده و تکراری! و بی توجه به مخاطب، روش دانشگاههای اروپایی است آن هم قبلا ترها.
مردم با آرامش و به سادگی از رسول الله در منبر سوال می کردند و ایشان پاسخ می فرمودند و حتی از اظهارات و سخن مردم پرسش می فرمودند. مثال فراوان است مثلا: در بیان سختی حساب در قیامت، یک فرد ساده ، یک بیابان نشین سوال کرد؛ چه کسی روز قیامت به حساب ما رسیدگی می کند؟ فرمود: خدا. مرد با آرامش و شادی گفت: نجونا وَربِّ الکعبه. آقا سوال فرمودند: چرا؟ عرض کرد: چون وقتی یک بزرگوار، قدرت انتقام به دست می آورد انتقام نمی گیرد، بلکه بزرگوارانه می بخشد. الکریمُ اذا قَدَرَ عَفا.
و یا وقتی در نماز با شتاب نماز را ادامه می دهند و سلام می دهند سوال می شود چرا با شتاب؟ می فرماید کودکی گریه می کرد زود نماز را خواندم تا مادر به طفلش رسیدگی کند.
درضمن کسی که شیوه بهتری بلد هست چرا شروع نمی کند و خدمتی ارائه نمی کند؟