هر شب با خون دل باید مردی به ظاهر متدین را تماشا کنم که دائم پی مچ گیری از پسران نوجوان و جوانش است و به حساب پدری کردن، دائم دست پسرانش را جلو خود آنها و دیگران باز می کند که بگوید من پدر حواس جمع و در ضمن مقیدی هستم! امشب ناگهان یاد صحبت های ارزشمند شما در مسجد ارک افتادم. \"تغافل، تغافل،تغافل\" همین تغافل، شاید کلید گشایش باشد و از خود شما یاد گرفته ام \"از اشرف اخلاق کریم، تغافل است\" اما همین کلید از دید نویسندگان و سازندگان فیلم های ما دور مانده. نمی دانم چطور قرار است این \"فاصله ها\" ی ایجاد شده توسط پدری به ظاهر متدین که بویی از \"تغافل\" نبرده، طی چندین و چند قسمت یهو با یک پیام اخلاقی در آخرش جمع و جور شود ! یا آیا اصلا قرار هست جمع شود یا نه؟ نمی دانم آخر سریال، حق به کدام جبهه داده خواهد شد و این سریال ها چه نقشی روی شکل گیری شخصیت ها بازی می کنند فقط همین قدر می دانم که سازندگان فیلم ها بلدند مفاهیم دینی ارزشمند و شیرین ما را به نحوی نمایش دهند که بی ارزش شود(منصف باشم، همه شان نه!) و کی قرار است به اصل دین و صحیح ترین شیوه نمایش آن پی ببرند خدا می داند. (\"سلام\" می شود آخر نامه ذکر شود؟ یا حق)

سلام/ نقد شما را دوبار خواندم. منم حرف دارم ولی اجازه بدهید نظر ندهم چون سریال را کامل ندیده ام و بحث مفصل است و دردها و آرزوها متعدد.