سلام من ورودی 89 علم و صنعت هستم و چهارشنبه 24/6/89 در اون برنامه ای که توی اردوگاه امام خمینی لواسان داشتید پای صحبتهاتون نشستم و از حرفاتون خوشم اومد(به نظرم شما از اون روحانی های اهل دلید) حالا هم میخوام با شما دردر دل کنم و حرفایی رو بزنم که معمولا نمیشه به هرکسی گفت. من 18 سالمه و طبق گفته ی خودتون اصلا سنم مناسب ازدواج نیست و مهم تر از اون اینکه اصلا شرایط ازدواج رو هم ندارم(اینو خودتون هم مدونستید!!!!!) اما به شدت احساس تنهایی میکنم، حسی که هیچ وقت رهایم نمیکنه. از طرفی هم به نظرم دوستی با یه دختر علاوه بر اینکه با شرع مقدس منافات دارد و باعث فساد میشود، بازی کردن با آینده ی او نیز هست و نمیخواهم ئکه بدون داشتن هدف ازدواج با کسی رابطه داشته باشم(البته منظورم از رابطه در حد صحبت و بیرون رفتن ووو این چیزهاست و نه ارتباط جنسی!)و همین قصد باعث میشه که هر بار جلوی خودم رو بگیرم و طرف دختری نرم اما این احساس تنهایی بیشتر و بیشتر آزارم میدهد. خلاصه کلام اینکه بدجوری درمانده شدم، هیچ راهی جلوی خودم نمیبینم برای ازدواج هنوز خیلی زوده و نمیخوام با وعده و وعید دختر مردم رو بد بخت کنم حالا شما به من بگید که چه کار کنم؟؟؟؟ ممنونم

سلام/ حمید جان برنامه ات برای درس خواندن در این 4-3 سال تنظیم کن و  پاسخ مسئله اصلی را قبلا عرض کرده ام لطفا آن را در پیام های با امتیاز بیشتر پیدا کن و بخوان.