سلام اقای مرادی سال نو مبارک . اقای مرادی تو زندگیم نامهربانی زیاد از نزدیکام دیدم تحملم زیاد بود ولی یک ساله صبر و تحملم کم شده و روی اعصابم و زندگیم تاثیر گذاشته و همسر مهربانم و بچه هام اذیت میشوند این اذیتها از جانب مامانمه از زخم زبونش هیچکس در امان نیست. نه زبان مهربانی نه رفتار درستی حتی لباس پوشیدنش مرا شرمنده و خودش مضحکه مردم کرده.کاش یک خاطره ی خوش در کودکی هم از مادر ندارم .تا یادم می اید سرزنش شدم که دختر هستم بعد از ازدواج هم دخالتهای بیجا .خیلی خسته هستم حالا هم با گریه دارم برای شما درد دل می کنم .راهنمایی ام کنید فکر و خیال مثل موریانه به جانم افتاده و از درون داره داغونم میکنه . چه کنم تو را خدا.خداحافظ

سلام/ رابطه تان  را با مادر به حداقل برسانید.
 کمتر خاطرات را مرور کنید وبرای بیان آنها ودرد دل (که غیبت هم هست) ممنوعیتی برای خودتان وضع کنید.
شما یک مادر خوب برای فرزندانتان باشید با همان انتظاری که از مادر داشتید ولی کم کم به یک مادر افسرده و منفعل تبدیل می شوید.
شاد باشید وبا همسر وفرزند مهربانتر باشید
فراموش نکنید که احسان ونیکی به پدر ومادر بد هم واجب است. مبادا مادر را با دیده ی خشم وغضب ونفرت نگاه کنید.فقط روابط را کم کنید مبادا قطع رابطه کنید!