خالص
به ناب و غیر آمیخته با چیزى دیگر خالص می گویند.عنوان یاد شده در بابهایى نظیر طهارت، صلات، زکات، کفارات و دیات به کار رفته است.
گندم یا چیز دیگری را که برای فطره می دهد، باید به جنس دیگر یا خاک مخلوط نباشد، یا اگر مخلوط است چیزی که مخلوط شده به قدری کم باشد که قابل اعتنا نباشد و اگر بیش از این مقدار باشد در صورتی صحیح است که خالص آن به یک صاع برسد.