یقین
یقین در دین به منزله سرمایه است و ایمان متوقف بر آن میباشد. سایر علوم شاخ و برگ آن است و رستگاری در آخرت بدون یقین حاصل نمیشود.
اگر در لباس خود منی ببیند و بداند که از خود او است و برای آن غسل نکرده، باید غسل کند و نمازهایی را که یقین دارد، بعد از بیرون آمدن منی خوانده قضا کند ولی نمازهایی را که احتمال می دهد، بعد از بیرون آمدن آن منی خوانده، لازم نیست قضا نماید.