افطار
افطار بازکردن روزه با خوردن غذا یا زمان بازکردن روزه است. به غذایی که هنگام افطار خورده می‌شود نیز افطاری گویند.
اگر روزه دار به گفته کسی که می گوید مغرب شده و قول او شرعا معتبر نیست افطار کند و بعد بفهمد مغرب نبوده است یا شک کند که مغرب بوده است یا نه قضا و کفاره بر او واجب می شود
عنوان مسئله:
اگر روزه دار به گفته کسی که می گوید مغرب شده و قول او شرعا معتبر نیست افطار کند و بعد بفهمد مغرب نبوده است یا شک کند که مغرب بوده است یا نه قضا و کفاره بر او واجب می شود
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
سوال مرتبط یافت نشد
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله فاضل لنکرانی] آیا قصد افطار و روزه خوردن مبطل روزه می شود و قضا و کفّاره دارد؟
- [آیت الله مظاهری] آیا افطار کردن روزه استیجاری و یا قضا در بعد از ظهر کفاره دارد؟
- [آیت الله علوی گرگانی] آیا قصد خوردن و افطار کردن مبطل روزه است و قضا و کفّاره دارد؟
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر انسان، در روزه واجب، سهواً چیزی بخورد و به خیال اینکه روزه اش باطل شده است، افطار کند، آیا غیر از قضا کفّاره هم بر او واجب است؟
- [سایر] اگر انسان، در روزه واجب، سهواً چیزی بخورد و به خیال این که روزه اش باطل شده است، افطار کند، آیا غیر از قضا کفّاره هم بر او واجب است؟
- [آیت الله بهجت] اگر انسان در روزه ی واجب سهوا چیزی بخورد و به خیال این که روزه اش باطل شده است افطار کند، آیا غیر از قضا، کفّاره هم بر او واجب است؟
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر کسی جهت کفّاره افطار عمدی، روزه شصت روز را انتخاب کند و در بین ایّام انجام روزه در حالی که روزه است با حرام افطار کند آیا کفّاره دیگری بر او واجب می‌شود یا خیر؟
- [آیت الله خامنه ای] آیا کفّاره افطار عمدی روزه، با کفّاره مریض تفاوت دارد؟
- [آیت الله اردبیلی] اگر کسی نداند که افطار نمودن روزه، موجب کفّاره می‌شود، آیا افطار کردن او موجب کفّاره می‌شود؟
- [آیت الله مظاهری] شخصی برای مسافرت به شهری که فکر میکرده فاصله آن بیش از چهار فرسخ است رفته و در آنجا روزه خود را افطار کرده است. ولی بعداً فهمیده فاصله آن به اندازه شرعی نبوده و باید روزه خود را میگرفته. وظیفه او در باب قضا و یا کفاره روزه آن روز چیست؟
مسائل مرتبط از این مرجع
- اگر انسان شک کند که مغرب شده یا نه نمی تواند افطار کند ولی اگر شک کند که صبح شده یا نه پیش از تحقیق هم می تواند کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد
- روزی را که انسان نمی داند اخر ماه رمضان است یا اول شوال باید روزه بگیرد ولی اگر پیش از مغرب بفهمد که اول شوال است باید افطار کند
- در چند صورت فقط قضای روزه بر انسان واجب است و کفاره واجب نیست اول ان که در شب ماه رمضان جنب باشد و به تفصیلی که در مساله گذشت تا اذان صبح از خواب دوم و سوم بیدار نشود دوم ان که عملی که روزه را باطل می کند انجام ندهد ولی نیت روزه نکند یا ریا کند یا قصد کند که روزه نباشد یا قصد کند کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد سوم ان که در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش کند و با حال جنابت یک روز یا چند روز روزه بگیرد چهارم ان که در ماه رمضان بدون این که خودش تحقیق کند صبح شده یا نه کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد و بعد معلوم شود صبح بوده و نیز اگر بعد از تحقیق گمان داشته باشد که صبح شده یا شک کند که صبح شده یا نه و کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد و بعد معلوم شود صبح بوده قضای ان روزه بر او واجب است پنجم ان که کسی بگوید صبح نشده و انسان به گفته او کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد و بعد معلوم شود صبح بوده است ششم ان که کسی بگوید صبح شده و انسان به گفته او یقین نکند یا خیال کند شوخی می کند و کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد و بعد معلوم شود صبح بوده است هفتم ان که کور و مانند او به گفته کسی دیگر افطار کند و بعد معلوم شود مغرب نبوده است هشتم ان که در هوای صاف به واسطه تاریکی یقین کند که مغرب شده و افطار کند و بعد معلوم شود مغرب نبوده است ولی اگر در هوای ابری به گمان این که مغرب شده افطار کند و بعد معلوم شود مغرب نبوده قضا لازم نیست نهم ان که برای خنک شدن یا بی جهت مضمضه کند یعنی اب در دهان بگرداند و بی اختیار فرو رود ولی اگر فراموش کند که روزه است و اب را فرو دهد یا برای وضوی نماز واجب مضمضه کند و بی اختیار فرو رود قضا بر او واجب نیست دهم ان که کسی از جهت اکراه یا اضطرار یا تقیه افطار کند
- اگر بعضی از روزها را حیض قرار دهد و عبادت نکند و بعد بفهمد حیض نبوده است باید نماز و روزه ای را که در ان روزها به جا نیاورده قضا نماید و اگر به گمان این که حیض نیست عبادت کند و بعد بفهمد حیض بوده چنانچه ان روزها را روزه گرفته باشد باید قضا نماید
- اگر روزی را که شک دارد اخر شعبان است یا اول ماه رمضان به نیت روزه قضا و مانند ان یا روزه مستحبی روزه بگیرد و در بین روز بفهمد که ماه رمضان است باید نیت روزه ماه رمضان کند
- اگر عمدا جماع کند و قصد ادخال به مقدار ختنه گاه داشته باشد و شک کند که به ان اندازه داخل شده یا نه روزه او باطل و باید قضا نماید و بنابر احتیاط واجب بقیه روز را امساک کند ولی کفاره واجب نیست
- اگر نذر کند روز معینی را روزه بگیرد باید همان روز را روزه بگیرد و در صورتی که عمدا روزه نگیرد باید گذشته از قضای ان روز کفاره هم بدهد و کفاره اش کفاره مخالفت قسم است چنانچه در مساله خواهد امد ولی دران روز اختیارا می تواند مسافرت کند و روزه را نگیرد و چنانچه در سفر باشد لازم نیست قصد اقامه کرده و روزه بگیرد و در صورتی که از جهت سفر یا مرض روزه نگیرد لازم است روزه را قضا کند و همچنین بنابر احتیاط واجب اگر از جهت حیض روزه نگیرد و در هر صورت کفاره ندارد
- اگر موقعی که مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده باید لقمه را از دهان بیرون اورد و چنانچه عمدا فرو ببرد روزه اش باطل است و به دستوری که خواهد امد کفاره هم بر او واجب می شود
- کسی که نمی داند روزه مسافر باطل است اگر در سفر روزه بگیرد و در بین روز مساله را بفهمد روزه اش باطل می شود و اگر تا مغرب نفهمد روزه اش صحیح است
- کسی که عقیده اش این است که روزه برای او ضرر قابل اعتنا ندارد اگر روزه بگیرد و بعداز مغرب بفهمد روزه برای او ضرر قابل اعتنا داشته باید قضای ان را به جا اورد
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله سیستانی] اگر روزهدار به گفته کسی که میگوید مغرب شده ولی اطمینان برای او حاصل نشده است ، افطار کند و بعد بفهمد مغرب نبوده است ، یا شک کند که مغرب بوده است یا نه ، قضا و کفاره بر او واجب می‌شود ، و اگر معتقد بوده که قول او حجت است ، فقط قضا لازم است .
- [امام خمینی] اگر به گفته کسی که می گوید مغرب شده افطار کند، و بعد بفهمد مغرب نبوده است، قضا و کفاره بر او واجب می شود. ولی اگر خبر دهنده عادل بوده،فقط قضای آن روزه واجب است.
- [آیت الله مکارم شیرازی] هرگاه به گفته کسی که سخنش قابل اعتماد نیست و می گوید مغرب شده افطار کند، بعد بفهمد غروب نبوده، قضا و کفّاره بر او واجب است.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] اگر روزه دار به گفته کسی که می گوید مغرب شد و اعتماد به گفته او نیست افطار کند و بعد بفهمد مغرب نبوده است یا شک کند که مغرب بوده است یا نه؛ قضا و کفاره بر او واجب می شود.
- [آیت الله سبحانی] کسی که می تواند وقت را تشخیص دهد، اگر به گفته کسی که گفتارش قابل اعتماد و اطمینان نباشد و می گوید مغرب شده افطار کند، و بعد بفهمد مغرب نبوده است، قضا و کفّاره بر او واجب می شود.
- [آیت الله اردبیلی] اگر به گفته کسی که میگوید مغرب شده افطار کند و بعد بفهمد مغرب نبوده است، قضا بر او واجب می‌شود و اگر با این که خودش میتوانسته بررسی کند، بررسی نکرده باشد، باید کفّاره نیز بپردازد.
- [آیت الله نوری همدانی] کسی که می تواند وقت را تشخیص دهد ، اگر به گفتة کسی که می گوید مغرب شده افطار کند و بعد بفهمد مغرب نبوده است ، قضا و کفاره بر او واجب می شود .
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . کسی که می تواند وقت را تشخیص دهد، اگر به گفته کسی که می گوید مغرب شده افطار کند و بعد بفهمد مغرب نبوده است، قضا و کفاره بر او واجب می شود.
- [آیت الله بروجردی] کسی که میتواند وقت را تشخیص دهد، اگر به گفتهی کسی که میگوید مغرب شده افطار کند و بعد بفهمد مغرب نبوده است، قضا و کفاره بر او واجب می‌شود.
- [آیت الله بهجت] کسی که میتواند وقت را تشخیص دهد، اگر به گفته کسی که میگوید مغرب شده افطار کند و بعد بفهمد مغرب نبوده است، قضا و کفاره بر او واجب می‌شود.