شک‌هایی که نباید به آن‌ها اعتنا کرد از این قرار است:
(اول) شک در چیزی که محل به‌جا آوردن آن گذشته است: مثل آن که در رکوع شک کند که حمد را خوانده یا نه. (دوم) شک بعد از سلام نماز. (سوم) شک بعد از گذشتن وقت نماز. (چهارم) شک کثیرالشک، یعنی کسی که زیاد شک می‌کند. (پنجم) شک امام در شماره رکعت‌های نماز، در صورتی که مأموم شمارة آن‌ها را بداند، و همچنین شک مأموم در صورتی که امام شماره رکعت‌های نماز را بداند. (ششم) شک در نمازهای مستحبی و نمازهای احتیاط.
1
شک در چیزی که محل آن گذشته است (مسألة 1177)- اگر در بین نماز شک کند که یکی از کارهای واجب آن را انجام داده یا نه، مثلًا شک کند که حمد خوانده یا نه، چنان‌چه مشغول کاری که باید بعد از آن انجام دهد نشده، باید آنچه را که در انجام آن شک کرده به‌جا آورد و اگر کاری که باید بعد از آن انجام دهد مشغول شده، مثلًا در حال خواندن سوره شک کند حمد خوانده یا نه به شک خود اعتنا نکند.