لباسی را که انسان می‌خواهد در حال نماز بپوشد، شرایطی دارد که عبارت‌اند از: پاک بودن، مباح بودن، از اجزای مردار نبودن، از اجزای حیوان حرام‌گوشت نبودن، از ابریشم خالص و طلاباف نبودن برای مردان و ... .برخی مکروهات لباس نمازگزار، عبارت‌اند از: باز بودن تکمه‌های لباس، پوشیدن لباس سیاه، چرک، تنگ، لباسی که دارای تصویر است.

حلقه‌ای معمولاً فلزی در انواع نگین دار و بی نگین، مخصوص انگشت را انگشتر می‌گویند و از احکام آن به مناسبت در بابهای طهارت، صلات، صوم، حج، جهاد، نکاح، یمین و ارث آمده است.

اجتناب: به معنای دورى گزیدن است.اجتناب از عناوین کلّى است که در همه ی فقه، کاربرد دارد و در این جا، به اجمال، به مباحث آن اشاره مى‌شود.

نجس اصطلاحی فقهی که به آنچه از نظر شرعی ناپاک (غیرطاهر) است اطلاق می‌شود. چیزهایی که نجس به شمار می‌روند به دو دسته تقسیم می‌شوند: دسته نخست، آنچه اصالتاً نجس است (نجاسات ده‌گانه) که آن را عین نجس می‌گویند؛ دسته دوم آنچه اصالتاً پاک است اما به دلیل تماس با نجاسات، نجس شده است (مُتَنَجَّس). چندین حکم تکلیفی و وضعی درباره نجاسات وجود دارد؛ مانند اینکه خوردن آنها حرام است و یا اینکه لباس نمازگزار نباید نجس باشد.

مکروه، اصطلاحی فقهی درباره عملی است که ترک کردن آن بهتر از انجام دادن است. کراهت‌، گاه در عبادات است و‌ گاه در معاملات و کسب و کار. کراهت در عبادات به معنای کم شدن ثواب آن عبادت نسبت به عبادت‌های مشابه است و کراهت در معامله به معنای ناپسنددانستن شارع در انجام آن است. نماز گزاردن در برخی مکان‌ها مانند حمام و آشپزخانه و در برخی حالت‌ها مانند خواب آلودگی یا در لباس سیاه از جمله عبادات مکروه است.

سیاه نام یکی از رنگ‌ها می‌باشد که از احکام آن در ‌بابهاى طهارت، صلات، حج، نکاح و دیات سخن گفته‌اند.

چرك جرمی تیره رنگ است که بر بدن یا لباس و مانند آن می نشیند و از آن به مناسبت در بابهاى طهارت، صلات، حج، نکاح و اطعمه و اشربه سخن گفته‌اند.