شکهایی که لازم نیست به آنها اعتنا کرد، از این قرار است:
اول:
شک در چیزی که محل به جا آوردن آن گذشته است؛ مثل آن که در حال تشهد شک کند که سجده به جا آورده یا نه.
دوم:
شک بعد از سلام نماز.
سوم:
شک بعد از گذشتن وقت نماز.
چهارم:
شک کثیر الشک؛ یعنی کسی که در هر سه نماز پی در پی لااقل یک بار شک می‌کند.
پنجم:
شک امام در شماره‌های رکعتهای نماز در صورتی که مأموم شماره آنها را بداند یا گمان داشته باشد و همچنین شک مأموم در صورتی که امام شماره رکعتهای نماز را بداند یا گمان داشته باشد.
ششم:
شک در نمازهای مستحبی.
1 - شک در چیزی که محل آن گذشته است.