روزه (به عربی: صوم) از اعمال مهم عبادی دین اسلام و به این معناست که فرد مکلّف برای انجام فرمان خدا از اذان صبح تا اذان مغرب از برخی کارها از جمله خوردن و آشامیدن خودداری کند. روزه از فروع دین اسلام است و در سایر ادیان نیز صورت‌هایی از آن واجب بوده است.

اِسْتِبْراء، عمل مستحبی در فقه که مردان پس از خروج ادرار یا منی انجام می‌دهند تا مجرای ادرار از باقیمانده این نجاسات پاک شود. بر این اساس، پس از استبراء، اگر مایع مشکوکی از مجرای ادرار خارج شود، پاک است و وضو یا غسل را باطل نمی‌کند.

اِحْتِلام یا مُحتَلِم شدن، خروج منی از انسان در هنگام خواب است. احتلام در احکام اسلامی یکی از نشانه‌های بلوغ در مردان شمرده می‌شود. احتلام باعث جنابت است و فرد محتلم باید برای نماز و روزه و برخی دیگر از امور عبادی، غسل جنابت کند. احتلامِ فردِ روزه‌دار، روزه را باطل نمی‌کند. احتلام غالباً برای مردان اتفاق می‌افتد.

وسیله و علّت ثبوت چیزی برای چیز دیگر را واسطه گویند.

مَنی، مایعی به رنگ سفید، غلیظ و جهنده، که خروج آن از بدن منجر به جنابت و وجوب غسل جنابت می‌شود. از منظر فقهی، سه شرط شهوت، جهیدن و سست شدن بدن از نشانه‌های منی ذکر شده است. منی از نجاسات بوده و خروج آن از بدن، در برخی موارد باعث باطل شدن روزه می‌شود.

بَوْل، واژه‌ای عربی به معنای پیشاب /گُمیز می‌باشد.