اگر انسان عمداً و از روی اختیار کاری که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، روزه او باطل می‌شود؛ و چنانچه از روی عمد نباشد یا متوجه نباشد که روزه است، روزه‌اش باطل نمی‌شود.
ولی بقاء بر جنابت در سه مورد باعث بطلان روزه می‌گردد؛ هر چند عمدی نباشد:
1 - بقاء بر جنابت در خواب دوم به بعد (با توضیحی که در مسأله 1639 و 1640 گذشت).
2 - قضای ماه رمضان.
3 - اگر غسل جنابت را فراموش کند و پس از گذشتن ماه رمضان متوجه شود.
و همچنین است اگر برای خنک شدن یا بی‌جهت آب در دهان بگرداند و بی‌اختیار فرو رود به تفصیلی که در مسأله 1697 می‌آید.