من همسر دوم خانمم هستم. ما تا قبل از این که حکم طلاق خانمم صادر شود با هم نامزد شدیم، البته با اطلاع کامل خانواده‌ها و با جشن نامزدی (چون همسرم طلاق غیابی گرفته) ما در همان زمان به دلیل نداشتن اطلاع کافی با یکدیگر نزدیکی داشتیم و بعد از پایان عدۀ طلاق همسرم به عقد دائم هم در آمدیم و حالا بعد از دو سال از این که با هم ازدواج کرده‌ایم به طور اتفاقی به این موضوع برخوردیم که نزدیکی با زنی که هنوز عدۀ طلاق او تمام نشده آن زن را برای همیشه به آن مرد حرام می‌کند. حالا ما باید چه کار کنیم؟ با توجه به این که خیلی همدیگر را دوست داریم و قصد بچه‌دار شدن داریم آیا باید کفاره بدهیم یا ...؟ لطفا ما را راهنمایی کنید.

سؤال شما دارای چند فرض است:
1. عمل زنا قبل از طلاق بوده است؛
در این صورت باید گفت: براساس فتوای اکثر مراجع تقلید آن زن بر این مرد حرام ابدی می‌شود و فرقی نیست بین این که زانی بداند که زن، شوهر‌دار است یا نداند و نیز فرقی بین عقد دائم و موقت نیست.[1] البته طبق فتوای برخی فقها[2] آن زن بر مرد زانی حرام ابدی نمی‏شود و پس از طلاق و گذشت عده می‌تواند با وی ازدواج نماید.[3]
2. عمل زنا بعد از طلاق، ولی در زمان عده‏ بوده است؛
عده چون یا رجعی[4] است یا بائن[5] این دو قسم را جداگانه بررسی می کنیم:
الف. عدۀ طلاق همسرتان، عدۀ طلاق رجعی باشد؛ در این صورت اگر کسی با زنی که در عدۀ طلاق رجعی است مقاربت کند طبق نظر اکثر فقهای معاصر، آن زن بر او حرام ابدی می‌شود.[6] البته طبق نظر برخی از فقها این امر موجب حرمت ابدی نیست.[7] در هر صورت، در این مسئله فرقی بین این نیست که علم داشته باشند که مقاربت در زمان عده موجب حرمت ابدی است یا نه.[8]
ب. عده طلاق همسرتان، عده طلاق بائن یا عده‌ی ازدواج موقت و یا عده وفات باشد؛ در این صورت زنا با او موجب حرمت ابدی نبوده و بعد از اتمام عده‌اش می‌توان آن زن را به عقد خود در آورد.[9]   [1] . آیات عظام اراکی، خوئی، سیستانی، مکارم شیرازی:(بنابر احتیاط واجب)؛ امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده: بنی‌هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج 2، ص 469 - 472، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ هشتم، 1424ق؛ نجاة العباد (للإمام الخمینی)، امام خمینی، سید روح اللّٰه، نجاة العباد، ص 371، م 10، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی قدس سره، تهران، اول، 1422 ه‍ ق؛ مکارم شیرازی، ناصر، رساله توضیح المسائل، ص 396، م 2049، انتشارات مدرسه امام علی بن ابی طالب، قم، پنجاه ودوم، 1429 ه‍ ق. [2] . آیات عظام شبیری زنجانی، صانعی، فاضل لنکرانی و تبریزی؛ آیت الله تبریزی: (بنا بر أظهر حرام ابدی نمی‌شود). [3] . شبیری زنجانی، سید موسی، رساله توضیح المسائل، ص 517، م 2407، انتشارات سلسبیل، قم، اول، 1430 ه‍ ق؛ فاضل لنکرانی، محمد، رساله توضیح المسائل، ص 432، م 1886، قم، صد و چهاردهم، 1426 ه‍ ق؛استفتاء از طریق تماس تلفنی با دفتر آیت الله صانعی. [4] . «طلاق رجعی» آن است که بعد از طلاق تا وقتی زن در عدّه است، شوهر می‏تواند به او رجوع نماید. امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، ج2، ص 529، م 2522. [5] . طلاق بائن آن است که بعد از طلاق، مرد حقّ ندارد به زن خود رجوع کند، یعنی بدون عقد او را به زنی قبول نماید و آن بر پنج قسم است: اوّل: طلاق زنی که نُه سالش تمام نشده باشد. دوم: طلاق زنی که یائسه باشد  یعنی اگر سیده است بیشتر از شصت سال و اگر سیده نیست بیشتر از پنجاه سال داشته باشد. سوم: طلاق زنی که شوهرش بعد از عقد با او نزدیکی نکرده باشد چهارم: طلاق سوّمِ زنی که او را سه دفعه طلاق داده‏اند  پنجم: طلاق خلع و مبارات(طلاق زنی را که به شوهرش مایل نیست و مهر یا مال دیگر خود را به او می‏بخشد که طلاقش دهد «طلاق خلع» گویند و اگر زن و شوهر یکدیگر را نخواهند و زن مالی به مرد بدهد که او را طلاق دهد، آن طلاق را «مبارات» گویند. همان، ص 529، مسئله 2522و 2528 و 2531. [6] . آیات عظام  خویی، اراکی، صافی، سیستانی و مکارم شیرازی (بنابر احتیاط واجب)؛ توضیح المسائل (محشّی)، ج2، ص 469، م 2398. [7] . آیات عظام شبیری زنجانی، صانعی، فاضل لنکرانی و تبریزی؛ آیت الله تبریزی: (بنا بر أظهر حرام ابدی نمی‌شود)؛ ر.ک همان، ص 469، م 2398؛ شبیری زنجانی، سید موسی، رساله توضیح المسائل، ص 517، م 2407. [8] . بنابر استفتای شفاهی از دفتر آیة الله العظمی مکارم شیرازی. [9] . البته طبق نظر آیت الله مکارم شیرازی در این صورت نیز به احتیاط واجب حرام ابدی می‌شود؛ ر.ک: همان، ص 469، مسئله 2398.