چرا حضرت عبدالمطلب اسم پسرش ابولهب را عبدالعزی گذاشته بود؟ در حالی که می دانیم وی معتقد به دین حنیف بوده است.

ابولَهَب‌بن عبدالمطّلب   (عبدالعُزّی بن عبدالمطّلب بن هاشم)، مکنی به ابا عتبه عموی پیامبر(صلی الله علیه وآله) و از دشمنان سرسخت او  بود.  مادرش لُبنی از بنی خُزاعه و همسرش اَروی یا عوراء، مشهور به ام جمیل دختر حرب‌بن‌امیه و خواهر ابوسفیان بود. در این‌که چرا ابولهب خوانده شده، اختلاف است. ابن‌سعد بر آن است که عبدالمطّلب وی را به جهت زیبایی و برافروختگی چهره چنین نامیده و برخی برای وی فرزندی به‌نام لهب ذکر کرده‌اند ، امّا بر پایه روایتی، خداوند او را به این کنیه خوانده؛ چون عاقبت او با آتش است . گویا در میان مردم زمان خویش، بیش‌تر به کنیه "اباعتبه" خطاب می‌شده ‌است[1].  بنابر قول دهخدا این کنیه را مسلمانان به او داده اند[2] و بنابر قول زر کلی در الاعلام، او در دوران جاهلیت و قبل از اسلام به کنیه ابولهب ملقب شده است[3].   در هیچ یک از منابع تاریخی تصریح نشده است که عبدالمطلب پسرش را عبدالعزی نامیده باشد بلکه شاید بتوان برخلاف آن دلیل آورد، در بعضی از منابع آمده است:  وقتی "افلح بن‌نضر شیبانی"، متولّی عزّی(بتی در جاهلیت)، در بستر مرگ درباره آینده آن ابراز نگرانی کرد، ابولهب به او دل‌داری داد و متعهد شد که آن را رها نکند. بدین طریق، مدتی سدانت عزّی را برعهده گرفت. در این هنگام به هرکس می‌رسید، می‌گفت: اگر عزّی پیروز شود، من با خدمتی که به او کرده‌ام در امانم و اگر محمّد بر آن پیروز شود که نمی‌شود، برادر زاده‌ام است!. اگرچه این واقعه هم نمی تواند علت این نام گذاری را مشخص کند.  ولی داشتن این اسم منافاتی با این ندارد که عبدالمطلب پیرو دین حنیف بوده باشد؛ زیرا نام گذاری به روش های متفاوتی انجام می شده، یا حتی؛ شخص بدون نام گذاری (به خاطر عللی) به آن مشهور می شده است [4] .     [1]  دائرة المعارف اسلامی،ج 2، ذیل واژه ابوطالب. [2]   لغت نامه دهخدا، واژه ابولهب، ج 2، ص 789، بی جا، بی تا. [3]   زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج 4، ص 12، واژه عبد العزی، دار العلم للملایین، 1979 میلادی. [4]  دائرة المعارف اسلامی،ج 2، ذیل واژه ابوطالب.  برای آگاهی بیشتر، نک:   سؤال 1349 (سایت: 2472)، نمایه: علی(ع) و نامگذاری فرزندان.