ادرار
پیشاب را ادرار (بول) گویند. احکام آن در بابهای طهارت، صلات، تجارت، اطعمه و اشربه و ارث آمده است.
حضرت امام خمینی (ره) و دیگر مراجع تقلید فرموده اند: "اگر منی از جای خود حرکت کند و بیرون نیاید، یا انسان شک کند که منی از او بیرون آمده یا نه، غسل بر او واجب نیست."[1] بنابراین اگر انسان از خروج منی جلوگیری کرده و پس از مدتی بول کند؛ اگر یقین دارد که منی از او خارج شده است لازم است غسل جنابت نماید، ولی اگر یقین ندارد که همراه بول، منی خارج شده، غسل واجب نمی شود. لازم به تذکر است در مواردی که انسان شک دارد که منی از او خارج شده است یا نه، می توانداحتیاطاً غسل جنابت کند ولی باید برای خواندن نماز وضو هم بگیرد.
[1] . توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج1، ص: 211 ، مسأله 352