دین الهی
مجموع دستورهای خداوند متعال به بندگان را، دین گویند. عنوان یاد شده در بابهای جهاد، نکاح، ارث و قصاص به کار رفته است.
در زمان فعلی هستند کسانی که در این دنیای پهناور با هیچ دین الهی آشنایی ندارند و البته امکانات آشنایی را هم ندارند چه رسد به تعالیم شیعه. حال اگر بپذیریم که رسیدن به سعادت تنها از راه تشیع است و یا بپذیریم که شیعه از دیگر مسلکها سعادتمندتر است آیا این موضوع با عدل الاهی منافات ندارد؟
یقیناً خداوند به کسی ظلم نخواهد نمود و برای افرادی که به هر دلیل نتوانسته­اند به تعالیم آسمانی خداوند آشنایی یابند، با تأکید بر حقانیت مکتب تشیع، راه رسیدن به سعادت بسته نبوده و آنان نیز با رعایت اصول فطری بشری و عدالت، می­توانند طبق شرایطی وارد بهشت شده و از نعمت خداوند بهره­مند شوند و تنها کسانی مستحق عذاب دوزخند که با وجود دانش و آگاهی، حقیقت را نپذیرفته و نسبت به آن عناد و لجاجت می­ورزند.
یقیناً خداوند به کسی ظلم نخواهد نمود و برای افرادی که به هر دلیل نتوانسته­اند به تعالیم آسمانی خداوند آشنایی یابند، با تأکید بر حقانیت مکتب تشیع، راه رسیدن به سعادت بسته نبوده و آنان نیز با رعایت اصول فطری بشری و عدالت، می­توانند طبق شرایطی وارد بهشت شده و از نعمت خداوند بهره­مند شوند و تنها کسانی مستحق عذاب دوزخند که با وجود دانش و آگاهی، حقیقت را نپذیرفته و نسبت به آن عناد و لجاجت می­ورزند.
عنوان سوال:
در زمان فعلی هستند کسانی که در این دنیای پهناور با هیچ دین الهی آشنایی ندارند و البته امکانات آشنایی را هم ندارند چه رسد به تعالیم شیعه. حال اگر بپذیریم که رسیدن به سعادت تنها از راه تشیع است و یا بپذیریم که شیعه از دیگر مسلکها سعادتمندتر است آیا این موضوع با عدل الاهی منافات ندارد؟
پاسخ:
یقیناً خداوند به کسی ظلم نخواهد نمود و برای افرادی که به هر دلیل نتوانستهاند به تعالیم آسمانی خداوند آشنایی یابند، با تأکید بر حقانیت مکتب تشیع، راه رسیدن به سعادت بسته نبوده و آنان نیز با رعایت اصول فطری بشری و عدالت، میتوانند طبق شرایطی وارد بهشت شده و از نعمت خداوند بهرهمند شوند و تنها کسانی مستحق عذاب دوزخند که با وجود دانش و آگاهی، حقیقت را نپذیرفته و نسبت به آن عناد و لجاجت میورزند.
- [سایر] کسانی که با هیچ دین الاهی و راه تشیع آشنایی ندارند و رسیدن به سعادت تنها از راه تشیع است آیا این موضوع با عدل الاهی منافات ندارد؟
- [سایر] من جوانی 22 ساله دانشجوی رشته مهندسی برق هستم و این را پذیرفته ام که اسلام راهی درست و مستقیم برای رسیدن به کمال و سعادت جاودانی است و اگر کسی به دستورات اسلام عمل نکند در راه مستقیم نیست و اگر روشش را تغییر ندهد به گمراهی و بدبختی می رسد. من جوانی با استعداد و توانمند هستم اما اعتقاد من به عقیده ای که ذکر شد باعث شده است که من بخواهم تک تک اعمالم را با اسلام منطبق کنم و این باعث اختلال و توقف بزرگی در زندگی عادی من شده است. من می خواهم حرف زدن، معاشرت کردن، غذا خوردن، خوابیدن و تمام امور زندگی ام را با اسلام تطبیق دهم اما در بعضی موارد چون معیار دقیق و درست اسلام و سنت پیامبر و امامان را در باره اعمالم نمی دانم دچار شک، وسواس و انزوا می گردم و باعث شده است که نتوانم زندگی درستی داشته باشم و نتوانم زندگی عادی خود را ادامه دهم. گاهی با خود می اندیشم که شاید بعضی از انسان ها که اصلا اعتقادی به اسلام ندارند از من راحتتر زندگی می کنند و پیشرفتشان در زندگی دنیوی و علم از من بهتر و بیشتر است. حال چند سؤال از جناب عالی دارم که خواهشمندم به طور کامل و دقیق به پرسش هایم پاسخ دهید. دوم: آیا اسلام دین آسانی است یا سختی؟ و اگر آسان است به چه معنی است؟ یعنی آیا اسلام با زندگانی عادی و روزمره و طبیعی ما هیچ مشکلی ندارد؟ و اگر چنین است پس فرق بین مردم عادی چه مسلمان باشند و چه نباشند چیست؟ و چگونه می توان یک مسلمان واقعی را از غیر مسلمان تشخیص داد و مسلمان واقعی شد؟ چهارم: ملاک و معیار اسلام برای درستی و یا نادرستی یک عمل چیست؟ پنجم: نداشتن یک الگوی واقعی و موثق باعث وسواس در من گردیده است. چگونه می توانم به این حالت خویش پایان دهم؟
مسئله مرتبط یافت نشد